rivulus

[2399] rīvulus, ī, m. (Demin. v. rivus), das kleine Gerinne, I) eig. u. übtr.: a) der kleine Bach, das Bächlein (ital. rivolo), r. tenuis, Varro r. r. 3, 5, 11: r. quidam serpens leniter, Apul. met. 4, 4: r. proximus, ibid. 4, 23: r. Almonis, Prud. perist. 10, 160: rivuli aquarum, Vulg. cant. 5, 12: rivuli fluminum, Vulg. Iob 20, 17: fons rivulis pluribus dispersus, Apul. met. 4, 6: interloquentibus rivulis, Itin. Alex. 20 (51): ut sudor ex ea (manu) rivulo laberetur, Apul. flor. 9. – b) der Kanal, Gang, si plures se quasi rivuli (fistulae) ostendunt, Cels. 7, 4, 1: eius (urnulae) orificium non altiuscule levatum in canalem porrectum longo rivulo prominebat, Apul. met. 11, 11. – II) bildl., Cic. de or. 2, 117 u.a.: Ggstz. fons, Cic. Acad. 1, 8 u.a.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2399.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: