rumpotinus

[2427] rumpōtinus, a, um (rumpus u. teneo), zum Halten der Weingesenke dienend, genus arbusti, arbores, Colum. 5, 7, 1 u. 3. – subst., rumpōtinus, ī, f., der Masholder (opulus), Plin. 14, 12.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2427.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: