sacerdōtissa , ae, f. (sacerdos), die Priesterin, Schol. Lucan. 7, 778 Weber.
hariolātio (ariolātio), ōnis, f. (hariolor), die Wahrsagung, Weissagung, Cornelii sacerdotis, Gell. 15, 18, 3. – Plur., superstitiosae hariolationes, Enn. fr. scen. 57 (b. Cic. de div. 1, 66).
ōsculābundus , a, um (osculor), zu wiederholten Malen küssend, Suet. Vit. 2, 5. – m. Acc., manum sacerdotis, Apul. met. 11, 6: manus nostras, Apul. apol. 94.
galea , ae, f. (vgl. griech. κυνέη, Hundsfell ... ... – II) übtr.: a) die Mütze, ›tiara‹ galea sacerdotis est, Schol. Iuven. 6, 516. – b) die Haube ...