sarculātio , ōnis, f. (sarculo), das Behacken des Bodens, Plin. u. Pallad.
sarculārius , a, um (sarculum), zur Jäthacke gehörig, subst., sarculāria, ae, f., die Jäterin, ein Atellanentitel, Pompon. com. 162.
iaceo , cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; ... ... . (vgl. capilli naturā vel arte iacentes, Sen.): iacent dispersa per agros sarcula, Ov.: venti, quidquid sabuli in campis iacet, converrunt, Curt.: pedamenta iacentia ...
coquo , coxī, coctum, ere (aus *quequo, altind. ... ... cum plumbo, schmelzen, Plin.: so aera fornacibus, Lucan.: rastra et sarcula, schmieden, Iuven. – u. v. Ausdörren, Austrocknen der Sonne ...