sciscito

[2534] scīscito, ātus, āre = sciscitor, sich erkundigen, paucula etiam sciscitare prius volo, Plaut. merc. 389 G.: ubi adhibito sanguine etiam inferos perhibet sciscitari, Augustin. de civ. dei 7, 35. p. 318, 14 D.2: omnium sententiis occultius sciscitatis, Amm. 25, 8, 12: ephemeride scrupulose sciscitatā (befragt), Amm. 28, 4, 24.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2534.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: