sēdātor , ōris, m. (sedo), der Beruhiger, militaris insaniae, Arnob. 3, 26.
1. sēdātus , a, um, PAdi. (v. sedo), ... ... gelassen, ruhig, still, gefaßt, homo, Cic. u. Apul.: sedato gradu abire, Liv.: animus sedatior, Cic.: vox sedatissima, Cornif. rhet.
cor , cordis, n. (griech. καρδία, κηρ gotisch ... ... cordi est quisquam carior, Ter.: si curat cor spectantis tetigisse querelā, Hor.: illi sedato respondere corde, Verg.: forti corde ferre mala, Ov.: facile vobis apparet non ...
tempero , āvī, ātum, āre (v. 1. tempus, ... ... (ohne sibi) non temperante Tiberio, quin premeret voce, vultu, Tac.: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin ex intervallo subinde facti reminisceretur, Suet.: vix ...