sēductor , ōris, m. (seduco), der Verführer, Augustin. tract. in Ioann. 29. Vulg. Matth. 27, 63 u.a.
sēductōrius , a, um (seductor), verführerisch, Augustin. conf. 5, 6 extr.; tract. in ... ... . mort. 9. § 4: neutr. pl. subst., abstinerent ab omnibus seductoriis (Verführungen), Augustin. serm. 38, 5.
sēductrīx , trīcis, f. (Femin. zu seductor), die Verführerin, Tert. adv. Marc. 2, 2 extr.
sēductus , a, um, PAdi. (v. seduco), I) beiseitegeführt, paulum seductior audi, tritt ein wenig ... ... , einsam, von Pers., Plin. ep.: vitae genus, Sen.: in seducto, in der Zurückgezogenheit, Einsamkeit, Sen.