seductorius

[2574] sēductōrius, a, um (seductor), verführerisch, Augustin. conf. 5, 6 extr.; tract. in Ioann. 4. § 8. Ambros. de bon. mort. 9. § 4: neutr. pl. subst., abstinerent ab omnibus seductoriis (Verführungen), Augustin. serm. 38, 5.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2574.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: