2. ad (altlat. ar, w.s., urspr. ... ... . 1. manus.), Cic.: manere ad regem, Liv., ad exercitum, Caes.: segnius bel lum ad hostes apparatur, Liv.: tantum esse nomen eius exercitus etiam ad ...
cieo , cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich ... ... auch proelium, Liv.: u. pugnam acerrime, Curt., impigre, Tac., nihilo segnius, Liv.: u. bellum (= pugnam) inter primores duces acerrime, Iustin.: ...
1. itero , āvī, ātum, āre, etwas noch ... ... b. Gell.: iterare saepe eadem, Liv.: it. declamationis partem, Quint.: clamor segnius saepe iteratus, Liv.: nolo bis iterari; sat sic longae fiunt fabulae, Plaut ...
in-cēdo , cessī, cessum, ere, I) intr. einherschreiten ... ... Abl. (wie?), paulatim, Sall.: sensim, Liv.: lentius, Curt.: quā segnius Hispanorum signa incedebant, Liv.: quadrato od. munito agmine, Sall.: m ...
cunctor (in vielen Hdschrn. u. Ausgg. auch contor), ... ... cunctantem et quasi verecundantem (blöden Zauderer) incitabat, Cic.: sed imperium quam consilium segnius fuit; dum cunctantur, iam praeda militum erat, Liv.: an cuncter et tergiverser ...
... segne zu tempus). – b) Compar. segnius, Liv., Hor. u.a. – bes. mit vorherg. Negation, nihilo segnius, Sall. u.a.: so non segnius, Ov. u. Plin. ep.: non segnius et in silente luna, Plin. 28, 77. – c) Superl. ...