sēminālis , e (semen), zum Samen gehörig, I ... ... . 24. – subst., sēminālia, ium, n., die Saat, Tert. adv. ... ... : venae, Lact. de opif. dei 12, 2. – Adv. sēmināliter , Augustin. gen. ad litt. 4 ...
sēminātor , ōris, m. (semino), der Säer, ... ... Urheber, qui est versus omnium seminator malorum, dieser Vers enthält alles Unheils Keime, Cic. de nat. deor. 3, 66: tamquam fallaciae seminatores, Lact. 5, 2, 17: inimicus ille seminator, ...
sēminātio , ōnis, f. (semino), die Befruchtung, Zeugung, Varro r. r. 2, 6, 3. Ambros. de Noë 29. § 107 u.a. Eccl.
sēminānis , e (semi u. inanis), halbleer, nur halbvoll, orbis, Plin. 2, 80.
sēminārius , a, um (semen), zum Samen gehörig, ... ... inscr. Lat. 14, 2850. – B) sēminārium, iī, n., die Baumschule, Pflanzschule, Scriptt. r. r. u.a. – bildl., equites, seminarium senatus, Liv.: sem. ...
sēminārium , iī, n., s. sēminārius.
dissēminātio , ōnis, f. (dissemino), das Aussäen, übtr., die ... ... huius blasphemiae, Hieron. Isai. 5, 18, 2 extr.: Plur., malevolorum disseminationes, Apul. met. 11, 30.
dissēminātor , ōris, m. (dissemino), der Ausstreuer, Verbreiter, disseminatores incontinentiae, Ambros. in psalm. 36, 49. Vgl. Gloss. IV, 332, 37 ›disseminator, divulgator‹.
cōn-sēminālis , e, in vermischten Gattungen zusammengesät, Col. 12, 45, 6.
prōsēminātor , ōris, m. (prosemino), der Fortpflanzer, Tert. ad nat. 2, 13.
praesēminātio , ōnis, f. (praesemino), die noch unreife Leibesfrucht, der Embryo, Vitr. 2, 9, 1.
super-sēminātor , ōris, m. (supersemino), der darauf - od. dazusät, Tert. de anim. 16 extr.
... v. Menschen, alter decumo post mense nascetur puer quam seminatus est, Plaut. Amph. 482: v. Stier, sem. armenta, ... ... 4 u. 5: v. Pflanzen, viscum, quod non sua seminat arbos, Verg. Aen. 6, 206: nullius ...
... omnem terram nati sunt homines e terra, tamquam ex draconis alicuius dentibus proseminati, Lact. 6, 10, 19. – II) übtr., ... ... et diversis et in omnem partem diffusis disputationibus alius aliud apprehenderat, proseminatae sunt quasi familiae dissentientes inter se, Cic. ...
sator , ōris, m. (v. sero, sevi etc.), ... ... ) der Säer, Pflanzer, Varro u. Colum.: omnium rerum seminator et sator est mundus, Cic. – personif. als Gottheit, ...
altor , ōris, m. (alo), der Ernährer, Pflegevater, Erhalter, omnium rerum seminator et sator et parens, ut ita dicam, atque educator et altor est mundus, Cic.: Iovis altores Curetes fuisse, Sall. fr.: gaudens altore recepto, Ov. ...
stilo , āvī, āre, od. (viell. richtiger) stilāsco , stilāvi, ere (stilus), Stengel bekommen, simulatque semina castaneorum stilaverint, Colum. 4, 33, 4.
augēsco , auxī, ere (Inchoat. v. augeo), zu ... ... wachsen anfangen, I) im Wachstum zunehmen, gedeihen (Ggstz. minui), semina dicuntur temperatione caloris oriri et augescere, Cic.: multa, quibus animantes alantur augescantque ...
ex-cerpo , cerpsī, cerptum, ere (ex u. carpo), I) eig., klaubend herausheben, herausklauben, semina pomis, Hor. sat. 2, 3, 272: testas (ostreorum) et ossa ...
supputo , āvī, ātum, āre (sub u. puto), I ... ... Cato r.r. 27 extr.: castaneam bimam, Colum. 4, 33, 5: semina fruticantia, Plin. 17, 70. – II) ausrechnen, zusammenrechnen, berechnen, ...
Buchempfehlung
Während seine Prosa längst eigenständig ist, findet C.F. Meyers lyrisches Werk erst mit dieser späten Ausgabe zu seinem eigentümlichen Stil, der den deutschen Symbolismus einleitet.
200 Seiten, 9.80 Euro