sīccine od. sīcine od. sīcin , Adv. ... ... (sic-ce), demonstrative Fragepartikel = also? siccine mihi obsequens es? Plaut.: siccine agis? Ter.: siccine me... deserto liquisti in litore? Catull.: sicine iaces? Prop.: sicin ...
siccitās , ātis, f. (siccus), I) die ... ... trockene Witterung, Dürre, Cic. u. Liv.: Plur. siccitates, Caes. u.a.: post longas siccitates, Colum.: siccitatum vapor, Plin. 17 222. – II) übtr., a) ...
siccidus , a, um (siccus), trocken, seu calidior a natura factus est aut siccidior, aut frigidior aut certe umidior, Oribas. fr. 17, 11 extr.
siccificus , a, um (siccus u. facio), trocken machend, Macr. sat. 7, 16, 34.
āreo , uī, ēre, (viell. verw. mit dem altind. ... ... ubi (tracta) arebunt, componito puriter, Cato: aret ager, herba, Verg.: siccis humus aret arenis, Ov.: Ggstz., et arbor quae aret et arbor ...
ūmigo (hūmigo), ātus, āre (umor u. ago), befeuchten, benetzen, ut lavacro eius (sc. aegri) siccitas umigetur, Vindic. epist. ad Valentin. praem. Marc. Emp. p. 87 ...
sīcin , sīcine, s. sīccine.
torridus , a, um (torreo), I) passiv = ... ... dürr, trocken, a) eig.: fons, ausgetrocknet, Liv.: campi siccitate torridi, Liv.: tellus, Lucr.: farra, Ov. – b) übtr., ...
ab-olēsco , lēvī, ere, nach und nach vergehen, vitis siccitatibus abolescit, geht aus, Col. 3, 2, 4. – übtr., abkommen, erlöschen, cuius rei prope iam memoria aboleverat, Liv.: non abolescet gratia facti, Verg.: ...
in-opīnus , a, um (in u. opinus [v ... ... nec u. opinus), unvermutet, visus, Ov.: quies, Verg.: siccitas, Plin. pan.: hosti sonus tubarum, fulgor armorum, quanto inopina, tanto maiora ...
salsīcius , a, um (salsus), mit Salz angemacht, gesalzen, facta, Salzwürste, Bratwürste, ital. salsiccia, Acro Hor. sat. 2, 4, 60.
in-offēnsus , a, um, I) unangestoßen, meta, ... ... II) übtr., ungehindert, ohne Anstoß (Hindernis), unaufgehalten, ununterbrochen, siccitate et amnibus modicis inoffensum iter, Tac.: mare inoff., Verg.: via, Mart.: ...
corpulentia , ae, f. (corpulentus), I) die Wohlbeleibtheit ... ... de carn. Chr. 3 u.a. – u. die Leibesbeschaffenheit, siccior, Augustin. de civ. dei 21, 4, 1.
... sanguinis enses, Sil. 7, 213. – horreum siccissimum, Colum.: loca siccissima, Sen.: pars siccissima, Sen. – subst., siccum, ī, ... ... . – b) leer, ungebildet, ohne Kenntnisse, sicci omnino atque aridi pueri, Suet. gr. ...
alo , aluī, altum od. alitum, ere ( got. ... ... .: India alit formicas, Mela: mare Caspium ingentis magnitudinis serpentes alit, Curt.: squalida siccitate regio non hominem, non frugem alit, Curt.: Borysthenes alit laetissima pabula magnosque ...
dūro , āvi, ātum, āre (dūrus), I) tr. A) ... ... – 3) ausdauern, aushalten, laborem, Verg.: imperiosius aequor, Hor.: siccitatem et ventos, Pallad.: diem, Hor.: horam eadem probantes, auch nur eine ...
pūgno , āvī, ātum, āre (pugna), kämpfen, fechten, ... ... , 41. – übtr., v. lebl. Subjj., frigida pugnabant calidis, umentia siccis, mollia cum duris, Ov.: mea cum pugnat sententia secum, Hor.: pugnat ...
nūbēs , is, Genet. Plur. nūbium, f. ( von ... ... , Liv. u. Curt. (zB. Volturnus ventus, qui campis torridis siccitate nubes pulveris vehit, Liv.: prospectum oculorum nubes pulveris, quae ad caelum ferebatur, ...
minuo , uī, ūtum, ere ( zu minus; vgl. ... ... luna minuens, Plin.: decrescente reditu etiam pretium minuit, Plin. ep.: corpora minuuntur siccis cibis, Plin.: Danubius reliquo aestatis minuitur, Sen.: sic ut aliquantum minuatur ex ...
1. lītus (littus), oris, n., I) das Ufer ... ... litora, Mela: Pontus molli circumdatus litore, Mela: certe processerat litus multaque animalia maris siccis arenis detinebat, Plin. ep.: villa pulcherrima imminet litori, Plin. ep.: sensim ...
Buchempfehlung
Die letzte zu Lebzeiten des Autors, der 1835 starb, erschienene Lyriksammlung.
242 Seiten, 12.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro