significativus

[2661] sīgnificātīvus, a, um (significo) = (σημαντικός, bezeichnende Kraft habend, zur Bezeichnung einer Sache dienend, res (Plur.), Augustin. in pentat. 2, 124: sanguis, Augustin. de civ. dei 14, 32, 1: mit Genet., ut ea appellatio certi significativa sit, Ulp. dig. 45, 1, 75. § 2: haec enuntiatio... simul et quantitatis et aestimationis significativa est, Paul. dig. 50, 16, 282: verbum et agendi vel patiendi significativum, Prisc. 8, 1: το SIC est significativum languoris cuiusdam et lentitudinis, Donat. Ter. Andr. 4, 5, 9.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2661.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: