simpliciter , Adv. (simplex), einfach, I) ... ... im Ggstz. zum Gewundenen usw., bruscum intortius crispum, molluscum simplicius sparsum, Plin. 16, 68. – ... ... furtim), Plin. ep.: ludere s. et palam, Suet.: simplicius confiteri, Plin. ep.: simplicius agere, Tac.: simplicissime inter se loqui, Tac.
... übh.: sunt igitur solidā primordia simplicitate, Lucr.: materiae surda et indigesta simplicitas, Plin. – b) ... ... generosissima, Vell.: quorum (legatorum) sermo antiquae simplicitatis fuit, Liv.: simplicitas rudis ante fuit, Ov.: scis Romanā simplicitate loqui, Mart.
simplicitus , Adv. = simpliciter, Non. 176, 27 (doch in der angef. Stelle Plaut. merc. 10 (14) jetzt sed eā ut sim implictus dicam).
simplicitūdo , inis, f. (simplex), die Einfachheit, der einfache Ausdruck, Cledon. 38, 7 K.
... est, Quint.: facilius in iis simpliciusque iudicium, quae etc., Quint.: materia simplicissima (Ggstz. multiplex), ... ... in Cic. ep. – simplicior quis est etc., Hor.: dux simplicissimus, Vell.: mens simplicissima, Plin. – b) v. Lebl.: ...
fūrtim , Adv. (fur), diebischerweise, übtr. = verstohlen ... ... , Cic.: Ggstz. vi aperte, Liv.: dissimulanter et furtim, Ggstz. simpliciter (unumwunden) et libere (frei heraus), Plin. ep. – furtim ...
scānsio , ōnis, f. (scando), das Steigen, I) eig.: simplici scansione scandebant in lectum, Varro LL. 5, 168: duplicata scansio gradus dicitur, ibid. – II) übtr.: a) das Steigen der Töne ...
antīquē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... ehemaliger Art, nimis ant. dicere, Hor. ep. 2, 1, 66: simplicius atque antiquius permutatione mercium uti, Tac. Germ. 5. – II) ...
fūcātus , a, um, PAdi. (v. fuco), ... ... Sen. fr.: vernilitas, Plin. – Compar., versus Homeri fucatior (Ggstz. simplicior et sincerior), Gell. 13, 27 (26), 3: neutr. pl. ...
monēris , is, f. (μονἡρης ... ... Einruderer, Liv. 38, 38, 8 (rein lat. navis, quae simplici ordine [sc. remorum] agitur, Tac. hist. 5, 23).
racēmor , ātus sum, ārī (racemus) = κοκκολογῶ, Nachlese halten im Weinberge, Augustin. ad Simplician. 1. qu. 2, 20 extr. Dosith. 60, 20 K. – / Varro r.r. 3, 9, 1 hat Keil ratiocinari ...
al-labōro (ad-labōro), āre, I) sich mühend anstreben ... ... Hor. epod. 8, 20. – II) sich mühend hinzufügen, simplici myrto nihil allabores, hinzukünstelst, Hor. carm. 1, 38, 5.
versūtia , ae, f. (versutus), die Verschlagenheit, Schlauheit ... ... Liv. 42, 47, 7 (wo Plur.) u. Spät.: Ggstz. simplicitas, Min. Fel. 16, 2. Ambros. de off. 3, 6, ...
... a) übh.: quaedam sunt in rebus simplicia, quaedam copulata, Cic.: haec, quae dico, cogitatione (in der ... ... als rhet. t. t., verba copulata (Ggstz. simplicia), Cic. – subst., cōpulātum, ī, n. = συμπεπλεγμένον, ...
comparātē , Adv. (2. comparo), vergleichsweise (Ggstz. simpliciter), Cic. top. 84.
1. in-dīgestus , a, um (in u. digero), I) ungeordnet, chaos, rudis indigestaque moles, Ov.: turba, Plin.: simplicitas, Plin.: circumlocutio, Amm. – II) noch nicht auf organischem Wege zerteilt ...
prōsecūtio , ōnis, f. (prosequor), I) eig., die ... ... – II) übtr.: 1) der ehrende Nachruf, quā prosecutione simplicitatem eius edisseram, Ambros. de exc. fratr. Sat. 1. § 51. ...
in-convulsus , a, um (in u. convello), unerschüttert, unaufgehoben, pensio vectigalium, Cod. Theod. 5, 13, 14: rescriptorum simplicitas, ibid. 12, 14, 1: si ea, quae paulo ante conclusa sunt ...
dissimulanter , Adv. (dissimulo), unvermerkt, insgeheim, alqm diss ... ... diss. conclusa, Cic.: alii (ante finem recedunt) diss. et furtim, alii simpliciter et libere, Plin. ep. – non od. ne (neque) diss ...
... Pers., se suaque omnia alienissimis, Caes.: simpliciter se amicis, Plin. ep.: se perfidis hostibus, Ov.: se Neptuno ... ... hominum multitudo convenerit, Sulp. Sev.: creditum famā obiectumque mox in senatu Caecilio Simplici, quod eum honorem pecuniā mercari voluisset, Tac. – δ) bl. ...
Buchempfehlung
Die frivole Erzählung schildert die skandalösen Bekenntnisse der Damen am Hofe des gelangweilten Sultans Mangogul, der sie mit seinem Zauberring zur unfreiwilligen Preisgabe ihrer Liebesabenteuer nötigt.
180 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Nach den erfolgreichen beiden ersten Bänden hat Michael Holzinger sieben weitere Meistererzählungen der Romantik zu einen dritten Band zusammengefasst.
456 Seiten, 16.80 Euro