sollertia

[2714] sollertia (sōlertia), ae, f. (sollers), der schöpferische Geist, die Erfindsamkeit, Anschlägigkeit, Anstelligkeit, Geschicklichkeit, im üblen Sinne das Raffinement, die Schlauheit, Verschmitztheit, naturae, Cic.: ingenii, Sall.: sine perpendiculi sollertia, Genauigkeit, Apul.: m. obj. Genet., machinarum ad capienda oppida repertarum, Gell.: venandi, Sen. rhet.: cogitandi, iudicandi, Cic.: consiliorum, Vitr.: belli, Sil.: m. ad u. Akk., acumen eius et sollertia ad aedificia paranda, Vitr. 2, 8, 11. – ingenia maximae sollertiae, Gell.: est summae genus sollertiae, ein überaus anstelliger Menschenschlag, Caes.: in hac re tanta inest ratio atque sollertia, ut etc., Cic.: mirari se non modo diligentiam, sed etiam sollertiam eius, Cic.: placuit sollertia (der listige Anschlag), tempore etiam iuta, Tac. – Plur., egregiae ingeniorum sollertiae, Vitr. 7. praef. § 10.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2714.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: