sopor

[2731] sopor, ōris, m. (zu sopio, somnus), der feste, tiefe Schlaf, I) eig.: 1) im allg.: sopor et quies, Plaut.: sopor manus calvitur, Plaut.: iunci semine somnum allici, sed modum servandum, ne sopor fiat, Plin.: sopor alqm opprimit, Liv.: gravi sopore acquiescere, Curt.: velut ex alto sopore excitati, Curt.: bei Dichtern = Schlaf übh., Verg. u. Ov. – personif. Sopor, der Gott des Schlafes, Verg. Aen. 6, 278. – 2) prägn., der Todesschlaf, Tod, perpetuus sopor, Hor.: sopori dare, töten, Plaut. – II) meton.: 1) die Betäubung, semisomno (schlafähnliche) sopore, Cael. b. Quint. 4, 2, 124: animi corporisque sopore discusso, Curt. 8, 6 (23), 26. – 2) die Schläfrigkeit, Trägheit, Lässigkeit, Tac. u. Mart. – 3) der Traum, Claud. rapt. Pros. 3. praef. 9 u. 25. – 4) der Schlaftrunk, soporem miscere, Sen.: patri soporem dare, Nep.: soporem sumere, Nep. u. Sen.: e nigro papavere sopor gignitur, Plin. – 5) der Schlaf als Seitenteile des Hauptes, Stat. silv. 2, 3, 29.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2731.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika