2. specula , ae, f. (specio), I) eine ... ... , die Warte, velut in aliqua sublimi specula constitutus, Lact.: speculas per promunturia omnia ponere, Liv.: dat signum ... ... Antenori esset, Liv.: contemplatus regium agmen ex specula quadam, Liv.: multo ante tamquam ex aliqua, specula ...
1. spēcula , ae, f. (Demin. v. ... ... von Hoffnung, ecquid in te speculaest? Plaut. Pers. 310 Sch.: specula etiam in sortitust mihi, Plaut. ... ... in communibus miseriis hāc tamen oblectabar speculā Dolabellam meum fore ab iis molestiis, quas liberalitate suā contraxerat, liberum ...
specular , āris, n. (specularis), die Fensterscheibe, das Fenster, corneum, Tert. de anim. 53.
speculātor , ōris, m. (speculor), der Ausspäher, ... ... u.a. solche speculatores als besondere Abteilung jeder Legion, speculator de legione II. Pompeiana, ... ... ; de ben. 3, 25: apud arbitrum speculatorem litigaturi, Tert. ad uxor. 2, 5 extr.: ...
speculāris , e (speculum), zum Spiegel gehörig, spiegelartig, ratio, Spiegelhypothese ... ... als Fensterscheiben gebrauchten, s. Plin. 36, 150 sqq. – subst., speculāria, ium u. iōrum, n., Fenstergläser, -scheiben, Fenster, ...
speculātio , ōnis, f. (speculor), I) das ... ... 2 u. 4: turris speculationis, Gregor. in Iob 31. § 85: Plur. bei ... ... . pros. 1 u. 5. pros. 2: suis fruitur dives speculatio terris, Auson. Mos. 326.
speculāmen , inis, n. (speculor), das Hinsehen, Prud. apoth. 20.
speculātrīx , trīcis, f. (Femin. zu speculator), ... ... die Ausspäherin, furiae duae sunt speculatrices et vindices facinorum et scelerum, Cic. de nat. deor. 3 ... ... 2, 2, 3: ebenso angusti atque aestuosi maris alto e tumulo speculatrix statua, Val. Max. ...
speculārius , iī, m. (speculum), der Spiegelverfertiger, Tarrunt. Patern ... ... inscr. Lat. 6, 2206 u. 6, 9900: appos., discentes specularii, Lehrlinge der Spiegelverfertiger, Corp. inscr. Lat. 6, 8659. – ...
speculārium , iī, n. (speculum), der Spiegel, Ulp. dig. 43, 24, 9. § 1. Vgl. specularis.
speculātīvus , a, um (speculor), spekulativ, philosophia, Boëth. in Porphyr. dial. 1. p. 2: dies. subst., speculātīva, ae, f., Ggstz. activa, Cassiod. var. 1, 45, ...
speculāriter , Adv. (specularis), sichtbar, Ven. Fort. carm. 5, 6, 3. p. 113, 10 Leo.
speculābilis , e (speculor), sichtbar, Stat. Theb. 12, 624.
speculātōrius , a, um (speculator), a) zum Ausspäher-, Kundschafter gehörig, ... ... , Liv. 22, 9, 5. – b) von den speculatores (im Heere) getragen, caliga, Suet. Cal. 52: dies. subst. bl. speculatoria, Tert. de cor. mil. 1.
speculābundus , a, um (speculor), fort und fort auf ... ... u. Abl., ab ostio speculabunda, Mart. Cap. 2. § 112. – m. ex u. Abl. u.m. Acc., speculabundus ex altissima rupe identidem signa, fort ...
re-ōrno , āre, wieder putzen, reornantur et specula lunae, quae menstruus numerus attriverat, Tert. de res. carn. 12; vgl. Not. Tir. 33, 89.
oblīquo , āvī, ātum, āre (obliquus), seitwärts-, schräg-, ... ... ensem in latus, Ov.: sinus (velorum) in ventum, lavieren, Verg.: specula, quae facies prospicientium obliquant, Sen. – II) übtr.: preces, ...
... (in G. gefaßter) sp., Sen.: specula totis paria corporibus auro argentoque caelata sunt, Sen.: inter pectinem speculumque occupati ... ... Plin. ep.: speculum video, Plaut.: quae (parvos et bestias) putat esse specula naturae, Cic.: opus Vergilianum de quodam Homerici operis speculo formatum est, ...
mollitia , ae, f. u. mollitiēs , ēī, f ... ... die Weichheit, Mürbheit, Lockerheit, lanae, Plin.: carnis, Plin.: lapidis specularis, tofi, Plin. – II) bildl.: A) im allg., ...
... m. folg. indir. Fragesatz, nunc speculabor, quid ibi agatur, Plaut.: specularetur, quae fortuna esset, Liv. – absol., speculandi causā, Caes. u. Cic., speculandi gratiā, Hirt. b.G.: quod neque precibus umquam nec insidiando nec speculando assequi potui, Cic. ...
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro