splendor

[2768] splendor, ōris, m. (splendeo), der helle Glanz, die Helle, das Helle einer Sache, I) eig. u. bildl.: 1) eig.: caeli, Plaut.: flammae, Ov.: aquae, Lucr.: aquarum, Frontin. aqu.: auri, Cornif. rhet.: floris, Glanz, Schönheit, Ov. – Plur., nitores splendoresque auri, Gell. 2, 6, 4: tremuli splendores, Claud. cons. Prob. et Ol. 123: ob hoc tales splendores (Glanzerscheinungen) Graeci areas vocaverunt, Sen. nat. qu. 1, 2, 3. – 2) bildl., der Glanz, a) = die Pracht in der Lebensart usw., domus atque victus, Gell.: omnia ad gloriam splendoremque revocare, Cic. – b) = das Ansehen, die Ansehnlichkeit, Vortrefflichkeit, nominis, Cic.: imperii, Cic.: vitae, animi et vitae, Cic.: orationis, Sen. rhet.: summorum hominum, Cic.: familiae, Suet.: equester, Cic.: sumno splendore homo ac virtute praeditus, Cic.: obtinere suae dignitatis splendorem, Cic.: eo negotio M. Catonis splendorem maculare, Cic.: cuius splendor omnis his moribus obsolevit, Cic. – e) der Schmuck, die Zierde, ordinis, Cic. Caecin. 28. – II) übtr., der helle Klang, vocis, Cic.: verborum, wohlklingende Worte, Cic.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2768.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: