sponsalis

[2774] spōnsālis, e (sponsus), zum Eheverlöbnis-, zur Verlobung gehörig, Verlobungs- I) adi.: dies, Varro LL.: tabulae, Hieron. – II) subst.: 1) spōnsālis, is, m., das Brautgemach, Tert. adv. Valent. 31. – 2) spōnsālia, ûm od. ōrum, n., a) das Verlöbnis, die Verlobung, sponsalia saepe nubentis, Sen.: cena sponsalium, Plin.: dies sponsaliorum, Suet.: decentissimum sponsaliorum genus est adulterium, Sen.: sponsalia facere (schließen), Cic.: sponsalia rite facere, Liv.: sponsalia facere dictatis verbis, Ov.: surgam ad sponsalia, quod promisi, Sen. – b) der Verlöbnisschmaus, sponsalia Crassipedi praebui, Cic. ad Q. fr. 2, 5, 2 (2, 6, 1). – c) die Verlobungsgeschenke, Cod. Iust. 5, 3, 3 u.a.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2774.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: