morbus , ī, m. (zu morior; als Grundform ... ... 2. – b) die Krankheit der Bäume u. Pflanzen, infestantur et arbores morbis, Plin. 17, 216 (vgl. ibid. § 218 ...
tēstor , ātus sum, ārī (1. testis), I) etw. ... ... testandi causā, publicum agrum esse, Liv.: testatus, quae praestitisset, Liv.: utraeque vim testantur, Cic. – zuw. passiv = bezeugt-, an den Tag gelegt ...
īnfēsto , āvī, ātum, āre (infestus), anfeinden, angreifen, ... ... incitat quicquid infestat, Sen. rhet.: huic (dem Übel), a quo saepe infestantur, occurrunt, Sen.: vanā superstitione rudes animos, mit törichtem Aberglauben einfältige Seelen ...
dē-tēstor , ātus sum, ārī, I) als t. ... ... deprecari, Cic.: omnes memoriam consulatus tui, facta, mores etc. a re publica detestantur, Cic.: o di immortales, avertite et detestamini hoc omen! Cic.: invidiae ...
in-crūsto , āvī, ātum, āre, I) mit einer ... ... 1: materia incrustatur alumine, Iustin. 36, 3, 7: calices his (herbis) incrustantur, werden bestrichen, Scrib. Larg. 135: incr. vas sincerum, beschmutzen ...
trānsitus , ūs, m. (transeo), I) das Hinübergehen ... ... transitu Araxis fluminis, Iustin.: prohibere transitum, Iustin.: Plur., mercantium ibi transitus infestantur ex Arabicis insulis, Solin. 56, 8. – 2) insbes.: a ...
con-trīsto , āvī, ātum, āre (con u. tristis), ... ... caelum laevo lumine (v. Sirius), Verg.: colores sulphure, Plin.: vites caloribus contristantur, bekommen ein schlechtes Aussehen, Col. – b) moralisch = trübe, ...