1. tertio , āvī, ātum, āre (tertius), I) zum dritten Male wiederholen, verba tertiata, stotternd ausgesprochene, Apul. met. 5, 18. – II) insbes., als t.t. des Landbaues, zum dritten Male pflügen, ...
adhaesē , Adv. (adhaereo), stockend, stotternd, neque turbide neque adhaese loqui, Gell. 5, 9, 6.
haesitātio , ōnis, f. (haesito), I) das Stocken im Reden, das Stottern (vor Verlegenheit), quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de or. 2, 202: deformis h., Quint. 11, 2, 48. – II) ...
haesitantia , ae, f. (haesito), das Stocken, linguae, das Stottern, Cic. Phil. 3, 16.
haesitābundus , a, um, in einem fort (vor Verlegenheit) stotternd, Plin. ep. 1, 5, 13.
haesito , āvī, ātum, āre (Frequ. v. haereo = ... ... ) übtr., stocken, A) mit der Zunge, linguā, stottern, Cic. de or. 1, 115: si dixit aliquid verbis ...
succino , uī, ere (sub u. cano), dazu ... ... 27. – c) m. Acc., mit leiser Stimme vorbringen, hermurmeln, herstottern, quid istas succinis ambages? Pers. 3, 20. – / Nbf ...
tumultus , ūs, m. (v. tumeo), jeder ... ... ) übtr.: 1) die Verwirrung, Vermischung, sermonis, das Stottern beim Reden, Plin.: criminum, Zusammenhäufung, Ps. Quint. decl. – ...
prae-pedio , īvī u. iī, ītum, īre (prae ... ... so fletu praepediente, Tac.): praepedita singultibus anima, Hieron.: verba sua praepediens, stotternd, Tac.: recitantium vero praecipua pronuntiationis adiumenta, oculi manus, praepediuntur, Plin. ...