inceptum , ī, n. (incipio), das Beginnen, Unternehmen ... ... ullum, Cic. Catil. 2, 27: inc. temerarium, vanum, Liv.: inc. subitum, Verg.: inc. non succedebat, Liv.: id si fecissent, incepta prospera futura ...
ex , Praep. m. Abl. (das griech. εξ ... ... u. so bei Substst., timor ex imperatore, contemptio ex barbaris, Tac. – subitum ex repentino nubilo frigus, Cels.: ex hac clade atrox ira (sc. orta ...
ecce , Adv. (st. ence, v. en ... ... .: ecce me, da bin ich, da habt ihr mich, Tert.: ecce subitum divortium, Cic.: ecce tuae litterae, Cic.: ecce iam seges cana, Min. ...
sub-eo , iī, itum, īre, I) unter ... ... ergehen lassen, sich gefallen lassen, quamvis carnificinam, Cic.: quemque casum, Cic.: subitum casum, Caes.: condiciones, Tac.: parem cum ceteris condicionem fortunae, Cic.: summae ...
autem , Coni. adversat. (αὖτε), dagegen, ... ... Cic. – Bes. bei Interjektionen, heia autem inimicos! Plaut.: ecce autem subitum divortium! Cic. Vgl. Ruhnken Ter. eun. 2, 3, 6. ...
ad-moveo , mōvī, mōtum, ēre, heranbewegen, heranbringen, ... ... alci, Liv.: omnes luctus illi (animo) suos, omnia lugubria, Sen.: alci subitum desiderium patriae, Curt. – γγ) den Geist auf etw ...
co-orior , ortus sum, īrī, sich ins Dasein ... ... v. polit. Ereignissen, wie Krieg, Kampf, Aufruhr usw.: his rebus gestis subitum bellum in Gallia coortum est, Caes.: acrius de integro coortum est bellum, ...
ex-silio (exilio, ēsilio), siluī, sultum, īre (ex ... ... tam subitas acies exsiluisse reor, Claud. laud. Stil. 1, 320: mox subitum nemus exsiluit, Sil. 3, 689: gelida non crebrior exsilit Arcto grando, ...
offundo , fūdī, fūsum, ere (ob u. fundo), I ... ... offundam, euch nicht allzusehr in Schrecken setze, Liv.: u. so incompositis subitum pavorem, Liv. – II) über-, be schütten, bedecken ...
... venisse, Plin. ep. – II) subst., subitum, ī, n., das Unvermutet e, ... ... hast, Plaut.: in subito, Plin.: adv., per subitum, in subitum, Sil.: ad subitum, Cassiod.: de subito, Cels. – Plur., ...
hebēsco , ere (Inchoat. v. hebeo), stumpf werden ... ... Wirkung nach, für den Gesichtssinn = erblassen, fulgor hebescere caeli per subitum coepit, Sil.: nec frustra adversus impios hebescere sidera, ihren Schein verlieren, ...
dīvortium , iī, n. (diverto od. divorto), das ... ... 1) das Sich-Scheiden ehelich Verbundener, die Ehescheidung, Scheidung, subitum, Cic.: Octaviae, Suet.: div. suum cum uxore, Suet.: ...