carptor , ōris, m. (carpo), I) der Zerleger ... ... 109. – II) der Durchhechler, subducti supercili carptores, gehässige Tadler, Laev. fr. bei Gell. 19, 7, 16.
2. vitupero , ōnis, m. (vituperare), der Tadler, Gell. 19, 7, 16. Sidon. epist. 1, 22, 6 u. 8, 1, 2.
dērogātor , ōris, m. (derogo), der Herunterzieher, Tadler, Sidon. epist. 3, 13, 2.
correptor , ōris, m. (corripio), der Tadler, Schelter, Eccl.
obiūrgātor , ōris, m. (obiurgo), der Schelter, Tadler, hic noster obi., Cic.: Stilbonis obi. Epicurus, Sen.: Sallustius gravissimus alienae luxuriae obi. et censor, Macr.: non modo accusator, sed ne obi. quidem ferendus est is, qui etc ...
increpātor , ōris, m. (increpo) = επιτιμητής, der Schelter, Tadler, Augustin. in euang. Ioann. tract. 37, 5 extr.
castīgātor , ōris, m. (castigo), der Züchtiger, Tadler, Sittenrichter (Ggstz. laudator), Hor., Liv. u.a.
exagitātor , ōris, m. (exagito), der Durchzieher, Tadler, Cic. or. 42. Augustin. in psalm. 80,11.
reprehēnsor , ōris, m. (reprehendo), der Anfechter = Tadler, der etw. besser haben od. machen will, absol., Cic. Acad. 2, 7; de nat. deor. 2, 20; opt. gen. or. 18: ...
vituperātor , ōris, m. (vitupero, āre), der Tadler, mei, Cic.: philosophiae, Cic.: eloquentiae, Augustin. c. Cresc. Donat. 1. § 3 extr.: luxuriae, Augustin. c. Iulian. 4, 13, 64.
exprobrātor , ōris, m. (exprobro), der Vorwerfer, Tadler, Sen. contr. 7, 6 (21), 20. Sen. de ben. 1, 1, 4 u.a. Prosp. exp. in psalm. 118, 42.
obstrigillātor , ōris, m. (obstrigillo), der Tadler, Varro sat. Men. 436.
sapio , iī, ere (Wz. săp-, schmecken, riechen, ... ... Pseud. 737. – c) bildl., patruos, ihnen ähnlich sein, solche Tadler sien wie sie, Pers. 1, 11. – II) schmecken, ...
cēnsor , ōris, m. (altlat. cēsor, Corp. inscr. ... ... – II) übtr., ein strenger Beurteiler, -Richter, -Sittenrichter, -Tadler, scharfer Kritiker, absol., Cic. Cael. 25. Hor. ep. ...
cantor , ōris, m. (cano), I) der Tonkünstler ... ... Cic. Tusc. 3, 45. – dagegen cantores probi, Prediger (= Tadler), Plaut. Pseud. 366. – II) insbes., der Sprecher ...
Zōilus , ī, m. (Ζώϊλος), ... ... 7. praef. § 8 sq. – appellat., ein kleinlicher-, hämischer Tadler od. Kritiker, Ov. rem. 366. Mart. 11 ...
acerbus , a, um, Adj. m. Compar. u. ... ... modo acerbior parciorque, modo remissior ac neglegentior, Suet.: subst., acerbus, bitterer Tadler, Bekrittler, Hor.: acerbos e Zenonis schola exire, Sauertöpfe, Cic. ...
... ;άστιξ), Geißel (d.i. Tadler ) des Homer, v. Zoilus, Vitr. 7. ... ... Akk. Plur. Homeromastigas). – übtr., jeder heftige und unzeitige Tadler, Plin. praef. § 28.
Lycūrgus , ī, m. (Λυκοῦργ ... ... ;οι), Anhänger des Lykurg, Lykurgeer, appellat. = strenge Tadler, Geißler lasterhafter Bürger, nosmet ipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie ...
lātrātus , ūs, m. (latro, āre), I) das ... ... 8, 3, 2: viles latratus, Amm. 30, 4, 13: der Tadler u. Neider, lividorum latratus (Plur.), Sidon. epist. 1, 1 ...
Buchempfehlung
Simon lernt Lorchen kennen als er um ihre Freundin Christianchen wirbt, deren Mutter - eine heuchlerische Frömmlerin - sie zu einem weltfremden Einfaltspinsel erzogen hat. Simon schwankt zwischen den Freundinnen bis schließlich alles doch ganz anders kommt.
52 Seiten, 3.80 Euro