temeritas

[3042] temeritās, ātis, f. (temere), die Pianlosigkeit, I) objekt. = das Geratewohl, der blinde Zufall, das blinde Ungefähr, nulla temeritas, sed ordo (bestimmte Ordnung), Cic.: temeritas et casus, non ratio nec consilium valet, Cic.: [3042] fortunam in temeritatem declinando corrumpebant, Sall. fr.: positum esse in fortunae temeritate, Cic. – II) subjekt. = die Unüberlegtheit, der Mangel an Überlegung, im Handeln = die Unbedachtsamkeit, Unbesonnenheit, Verwegenheit, das verwegene Treiben (Ggstz. ignavia, Sen. ep. 94, 23), im Urteilen = unüberlegtes-, grundloses Urteil, temeritas cupiditasque militum, Caes.: numquam temeritas cum sapientia commiscetur, Cic.: temeritas et neglegentia, Cic.: temeritas atque inscitia, Liv.: inconstantia et temeritas, Cic.: stultitia et temeritas, Plaut. u. Cic.: temeritas et (atque) audacia, Cic. u. Liv.: temeritate in praeceps ferri, Sall. – Plur. temeritates, kopflose Handlungen, Schwindeleien, Cic. Sest. 61. Quint. 9, 4, 97. Ps. Quint. decl. 7, 1.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3042-3043.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: