1. temperātus , a, um, PAdi. (v. ... ... gesetzt, gemessen, ruhig, animus temperatus virtutibus, ausgebildet, Liv.: homo, Cic.: homo temperatior in ... ... eine nüchterne, einfache usw., Suet. – adversus amicos benignus, adversus inimicos temperatus, Sen. ep. 120, 10.
2. temperātus , ūs, m. (tempero), das Sich-Mäßigen, Sich-Enthalten, ab alimonio panis, Arnob. 5, 16.
in-temperātus , a, um, I) = ἄκρατος, unvermischt, vinum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 17, 158. – II) ungemäßigt, maßlos, übertrieben, intemperatā nocte, in tiefer N., Ov.: int. quaedam benevolentia ...
temperātē , Adv. (temperatus), gemäßigt, mäßig, I) eig.: t. tepebit, Cato: arbores umoris t. habentes, Vitr. – II) bildl.: agere, behutsam verfahren, Cic.: temperatius agere od. scribere, Cic.: temperatissime agere, ...
intemperātē , Adv. (intemperatus), maßlos, ohne Maß, übertrieben, immoderate et intemperate vivere, Cic.: eis est usus intemperatius, Cic.
attemperātē (adtemperātē), Adv. (attemperatus v. attempero), recht passend, itane attemperate evenit, ut etc., Ter. Andr. 916: attemperatissime exclamare, Mar. Mercat. apol. adv. Theodoret. in.
āēr , āeris, Akk. āerem u. āera, m. ... ... et clemens, Amm.: crassus, Cic.: purus et tenuis, Cic.: sincerus, Sen.: temperatus, Cic.: salubris, Plin. ep.: u. im Plur., aëres locorum ...
animo , āvī, ātum, āre (v. anima u. ... ... Temperament od. Sinn begaben, -versehen, perinde utcumque temperatus sit aër, ita pueros orientes animari atque formari, Cic. de div. 2 ...
tempero , āvī, ātum, āre (v. 1. tempus, ... ... transmarinas provincias subvectio, Tac. – Depon. Nbf., motus aptissime ad utilitates viventium temperatus est, Lact. 7, 5, 12. – b) lenken, regieren, ...
benīgnus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... . – m. adversus u. Akk., adversus amicos benignus, adversus inimicos temperatus, Sen. ep. 120, 10. – mit in u. Abl. ...