bīgae , ārum, f. u. nachaug. bīga , ae ... ... (zsgz. aus biiugae od. biiuga), das Zweigespann, signitenentes bigae, Enn. fr.: Rhesi niveae citaeque bigae, Catull.: bigae albae, Verg ...
arx , arcis, f. (v. Stamme ARC in ... ... ferat, errare mavis, Tac. dial.: qui (Pollio et Messala) Cicerone arcem iam tenente eloquentiae agere coeperunt, Quint.: Caesar... nondum attigit arcem iuris (der höchsten ...
teneo , tenuī, tentum, ēre (zu tendo), tr. ... ... Ort innehaben, besetzt halten, locum praesidiis, montem, portum, Caes.: tenente omnia equitatu, Liv.: aciem primam, Caes. – 2) übtr., nunc ...
trādo (transdo), didī, ditum, ere, übergeben, I ... ... m. folg. Acc. u. Infin., traditur enim Zeuxin pinxisse puerum uvam tenentem, Sen. rhet.: mit folg. indir. Fragesatz, unguenta quis primus in ...
1. lātro , āvī, ātum, āre, bellen, I ... ... 126 u. 28, 100: non latrari a cane leporis fimum aut pilos tenentem, Plin. 30, 147. – b) prägn., unter Bellen ausspeien ...
dē-icio , iēci, iectum, ere (de u. iacio), ... ... , Auct. b. Afr.: praesidium Claternā, Cic.: bl. praesidium, Caes.: tenentes locum Romani cum deiecissent, Liv. – 7) Passiv deici, als ...
laureus , a, um (laurus), vom Lorbeerbaume, Lorbeer-, ... ... u. der Dichter, decemviri laureā coronati, Liv.: coronati et lauream in manu tenentes, Liv.: lauream Capitolino Iovi referre, Suet.: laureā donandus Apollinari, Hor.: linguae ...
secundus , a, um (sequor), folgend, I) ... ... v. Winde, folgend, begleitend, begünstigend, navem secundis ventis cursum tenentem, Cic.: vento secundissimo, glücklich, günstig, Cic.: quid secundis flatibus, ...
alter-uter , alter-utra (häufiger als altera utra), ... ... nominentur, ibid. – b) einer den andern, einander, manu alterutrum tenentes, Flor. Verg. or. an poet. p. 106, 18 H.: osculantes ...
arcitenēns (archaist. arquitenēns), entis (arcus u. teneo), ... ... bl. arqu., Acc. tr. 167. Verg. Aen. 3, 75: arquitenentes Diana et Apollo, Arnob. 1, 36. – II) ein Gestirn, ...