terminātio , ōnis, f. (termino), die Begrenzung, ... ... Vitr. 1, 2, 2: natura finiit terminationes eorum (tonorum) mensuris intervallorum quantitate, hat ihren Umfang ... ... das Ende, Ziel, a) übh.: continuata vox efficit terminationes non apparentes, Vitr. 5, 4, 2 ...
dēterminātio , ōnis, f. (determino), die Abgrenzung, Grenze, Gromat. vet. 244, 14 u. (Plur.) 202, 16: aether extrema ora et det. mundi, Cic. de nat. deor. 2, 101. – übtr., conclusio ...
exterminātio , ōnis, f. (extermino), I) die Verstörung, mentis, Ps. Soran. qu. med. 200. – II) die Vertreibung, Verjagung, boni, Augustin. ench. 14: iniustorum, Vulg. sap. 18, 7.
interminātio , ōnis, f. (interminor), die Androhung, Cypr. ep. 4, 4. Cod. Theod. 8, 7, 21 u. 16, 5, 18. Donat. Ter. Andr. 1, 2, 31.
disterminātio , ōnis, f. (distermino), die Scheidung, Abgrenzung, Gromat. vet. 66, 24.
merē , Adv. (merus), lauter, übtr., homo ... ... . Hemin. ann. 3. fr. 28 (bei Non. 133, 6): terminationes mere Graecae, Eutych. 457, 4 K.: et quid adversus homines stolidissimos pro ...
dēpālātio , ōnis, f. (depalo), die Abgrenzung durch Pfähle, dep. et determinatio, Gromat. vet. 244, 13: ex depalatione T. Flavi, Corp. inscr. Lat. 6, 1268. – / Vitr. 9, 7 (8), 1 jetzt ...
1. interminātus , a, um (v. in u. ... ... interminata in omnes partes magnitudo regionum, Cic. de nat. deor. 1, 54: interminati saeculorum cursus, Iul. Val. 1, 31 (33). v. 22: quod ...
iam , Adv. (zum Pronom.-Stamme *i- von ... ... Dräger Histor. Synt. 2 Bb. 2. S. 94. C) determinativ, um Begriffe entweder auf sich zu beschränken = eben, gerade, ...
Verzeichnis der Abkürzungen A. – Anfang. a. – ... ... Demin. – Deminutivum. Desider. – Desiderativum. determ. – determinationis (accusativus). dig. – digamma . dgl. od. ...