tinnītus , ūs, m. (tinnio), das Klingen, ... ... dexterae auris, Apul.): strepit assiduo cava tempora circum tinnitu galea, Verg.: tinnitus ciere, Catull. u. Verg. – II) ... ... v. der Rede = Wortgeklingel, tinnitus (Plur.) Gallionis, Tac. dial. 26.
crepitāculum , ī, n. (crepito), die Klapper, ... ... Col. – zum Beschwichtigen der Kinder, sonus crepitaculorum puerilium, Quint.: tunc crepitacula tinnitusque quis (= quibus) infanti somnum induceret adhibebat quiescenti, Mart. Cap.: crepitaculis obticuit ...
ex-articulātus , a, um, unartikuliert, sonus tinnitusque, Tert. ad nat. 1, 8.
... von sich geben, fletus, Verg.: gemitus, mugitus, murmur, tinnitus, Verg.: voces truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis Cerealibus sacris cieri solet, Vell. – singultus ore, Catull.: tinnitus aere, Catull. – b) Worte, Namen, hören lassen, ...
strepo , uī, itum, ere, I) wild lärmen, ... ... quo levius streperent, weniger Geräusch machten, Sall.: strepit assiduo cava tempora circum tinnitu galea, Verg.: fluvii strepunt hibernā nive turgidi, Hor. – bes. v ...
Dōdōna , ae, u. - ē , ēs, f. ... ... . für epirisch, oraculum, Cic.: Iuppiter, Cic.: lebetes, Verg.: Dodonaei tinnitus aheni, Auson. – B) Dōdōnigena , ae, m. (Dodona u ...
con-voco , āvī, ātum, āre, mehrere zusammen - od. heranrufen, herbeirufen, durch mündliche Aufforderung versammeln (vgl ... ... . ad contionem, Liv.: pullos sollicite (von der Henne), Plin.: apes tinnitu aeris, Plin.
crepitus , ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen ... ... Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso ...
dī-gnōsco od. dī-nōsco , nōvi, nōscere (dis ... ... his notis, Sen. de brev. vit. 2, 5: sonis homines, aera tinnitu, Quint. 11, 3, 31: alqd sapore, Col. 2, 2, ...
ēloquium , iī, n. (eloquor), I) die Sprache ... ... Aus sage, Mitteilung, unde quidam vocis tria officia designant: eloquium tinnitum sonum, Diom. 421, 17. – Insbes.: a) die ...
cōn-strepo , puī, pitum, ere, I) intr. laut rauschen, laut tönen, a) v. leb. Wesen: absonis ululatibus ... ... laut ertönen lassen, hymenaeum, Apul. met. 4, 26: aureis sistris tinnitum, ibid. 11, 10.
calamister , trī, m. u. gew. calamistrum , trī ... ... .: ineptis fortasse gratum fecit, qui volent illa calamistris, inurere, Cic.: calamistri et tinnitus (oratorum), Tac. dial. – / Nom. calamister nicht nachweisbar. ...
inter-necto , ere, dazwischen verknüpfen, ut fibula crinem auro internectat, wie die Heftel mit Gold durchschlinget das Haar, Verg. ... ... : ut harmonici modulantes organa inter duos extimarum fidium limites alias internectunt medias dispari strepitu tinnituque chordas, Chalcid. Tim. 40.
harmonicus , a, um (ἁρμονικ ... ... . Chalcid. Tim. 55 u. 267: disciplina, Chalcid. Tim. 32: tinnitus (Plur.), Mart. Cap. 1. § 27.
per-flābilis , e (perflo), I) durchwehbar, der freien ... ... ) aktiv = durchwehend, aër, Pallad. 1, 6, 9: tinnitus fidium, rauschender Saitenklang, Amm. 14, 6, 18.