ostraciās , ae, m. (ὀστρακίας), ein Halbedelstein, wahrsch. ein Hornstein od. Chalzedon, Plin. 37, 177.
Atracidēs , Atracis u. Atracius , s. Atrax.
ostracītis , tidis, f. (ὀστρακιτις), I) = ostracias (w. s.), Plin. 37, 177. – II) eine Art Galmei (cadmia), Plin. 34, 103.
ostracītēs , ae, m. (ὀστρακίτης), ein uns unbekannter Stein, Plin. 36, 139.
... 8. – Dav.: a) Atracius , a, um, atracisch, poet. für thessalisch ... ... Flacc. – b) Atracidēs , ae, m., der Atracide, poet. = ... ... 209. – c) Atracis , cidis, f., die Atracidin, poet. = ...
1. quī , quae , quod , I) Pron. interrog ... ... des vorhergehenden Wortes als auf dessen konkrete Bedeutung hinweist, testarum suffragia, quod illi ostracismum vocant, Nep.: quae utilitates ex rebus iis, quae sunt inanima, percipiantur, ...
cōn-sīdo , sēdī, sessum, ere, sich niedersetzen, absol ... ... Liv.: Cretae, Verg.: in Ubiorum finibus, Caes.: in hoc campo, Curt.: Atraciis in oris, Prop.: Latio, Verg.: Ausonio portu, Verg. – m. ...