triiugus

[3220] triiugus, a, um (tres u. iugum), dreispännig, übtr., dreifältig, ferrum, Paul. Nol. carm. 20, 126 (131). – / Apul. met. 6, 19 Hildebrand teriugo.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3220.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: