trutina

[3243] trutina, ae, f. (τρυτάνη), I) das Zünglein an der Wage, Schol. ad Pers. 1, 7. – II) meton., die Wage, trutina et pondera, Corp. inscr. Lat. 6, 10237: argentaria, Varro de vit. P.R. 2. fr. 25 (b. Non. 180, 32): trutinae, quae staterae dicuntur, Vitr. 10, 3, 4: per trutinam solvi solitum, [3243] Varro LL. 5, 183: ea (aedes Saturni) etiam nunc propter pensuram trutinam habet positam, ibid.: trutinā fugēre Galli relictā, Sulpic. sat. 42. – im Bilde, ad ea probanda, quae non aurificis staterā, sed quādam populari trutinā examinantur, Cic. de or. 2, 159: Romani pensantur eādem scriptores trutinā, Hor. ep. 2, 1, 30: in trutina ponetur eadem, Hor. sat. 1, 3, 72: aliā parte in trutina suspendit Homerum, Iuven. 6, 437: examenve improbum in illa castiges trutina, Pers. 1, 7.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3243-3244.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika