turificator

[3264] tūrificātor (thūrificātor), ōris, m. (turifico, āre), der Weihrauchopferer = Götzendiener, Augustin. c. litt. Petil. 2. § 187 u. 237. – Dass. tūrificātus, ī, m., von Christen, die zur Zeit der Verfolgung den Göttern opferten, Cypr. epist. 55, 2.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3264.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: