1. tūtō , Adv. (tutus), mit Sicherheit, in Sicherheit ... ... ab u. Abl., ab incursu, Caes. – Compar., in vadis consistere tutius, Caes. – Superl. tutissimo, am sichersten, non quaerere, ...
sānctē , Adv. (sanctus), I) heilig = unverletzlich, unantastbar, nusquam eas (pecunias) tutius sanctiusque deponere credentes quam in publica fide, Liv. 24, 18, 14. – II) heilig – mit heiliger Scheu, streng religiös ...
astūtē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... aggredi alqm, Ter.: nihil nec temere dicere, nec astute reticere debeo, Cic.: astutius ponere alqd, Varr. LL. 10, 13: astutissime componere alqd, Gell. ...
Praetūtiī , iōrum, m., eine Völkerschaft in Italien, und zwar ... ... im Süden, jetzt Bezirk von Teramo, bekannt durch Weinbau; wovon A) Praetūtius , a, um, prätutisch, vina, Plin.: pubes, Sil. ...
quaestuōsē , Adv., doch nachweisbar nur im Compar. u. ... ... (quaestuosus), vorteilhaft, mit Gewinn, compertum non aliter quaestuosius censum haberi aut tutius, Plin. 19, 56: istud non beneficium, sed fenus est circumspicere, non ...
1. erro , āvī, ātum, āre (ahd. irr(e ... ... impers., si erratur in nomine, Cic.: et in cognomine erratum sit, Liv.: tutius circa priores vel erratur, Quint. – Abl. Partic. Perf. absol., ...
... , Quint.: o nullis tutum credere blanditiis, Prop. – tutius esse arbitrabantur... sine ullo vulnere victoriā potiri, Caes.: ipsis tutius esse manere paulisper sub tutela praesidii Romani quam etc., Liv.: tutius visum est pluribus locis spargi, Curt. – nobis tutissimum est auctores plerosque ...
in-clīno , āvī, ātum, āre (in u. *clino ... ... . – m. folg. Acc. u. Infin., inclinavit sententia, quod tutius censebant, universos ire, Liv. 28, 25, 15. – m. folg ...
favōrābilis , e, Adi. m. Compar. (favor), I) Gunst habend = begünstigt, beliebt, angenehm, willkommen (Ggstz. invisus), ... ... oratio, Tac.: actio, Quint.: animi docilitas, Eutr.: id enim et favorabilius et tutius, Plin. ep.