equīso , ōnis, m. (equus), der Wärter u. Zureiter von Pferden, ... ... 8, 1; de deo Socr. 5; apol. 87: übtr., nautici equisones, Schiffer, Varro sat. Men. 276.
aequisonus , a, um (aequus u. sono), gleich klingend, voces, Boëth. de music. 5, 6 u. 11.
aequisonātio , ōnis, f. (aequus u. sono), der Gleichklang, Boëth. de music. 5, 12.
aequisonantia , ae, f. (aequus u. sono), der Gleichklang, Boëth. de music. 5, 11 u. 14.
pāstor , ōris, m. (pasco), I) der Hirt ... ... ovium, Eccl. u. Serv.: armentarius, Eccl.: pastor (Schäfer) vel equiso vel busequa, Apul.: pastorum domina, v. der (Göttin) Pales, Ov ...
thryallis , idis, f. (θρυαλλίς), I) eine Pflanze, nach Hard. Pimpinella sanguisorba (Dodon.), Plin. 21, 101. – II) = Pflanze lychnitis, ...
armentārius , a, um (armentum), zum Großvieh gehörig, morbi, Solin. 5, 21: equiso, Apul. met. 7, 15: pastor, Gregor, in euang. 2, 30, 8. – subst., armentārius, ī, m., der Großviehhirt ...