magicus , a, um (μαγικός), ... ... .: artes, Verg., Plin. u.a.: terrores, Hor.: superstitiones, Tac.: vanitates, Plin.: cantus (Plur.), Colum. poët.: disciplina, Apul.: dii, ...
... Ter.: prosperitate rerum in vanitatem uti, Tac. – Plur., magicae vanitates, Plin. 26, 18 u. 27, 57: Manichaeorum vanitates, Augustin. conf. 5, 13 in.: Romanis Gallici tumultus assueti, etiam vanitates notae sunt, Liv. 38, 17, 5. ...
longē , Adv. (longus), lang, in die Länge, ... ... nicht meine Absicht, Cic.: non longe esse a veritate, Lact., ab hac vanitate, Lact.: ab eloquentia longissime esse, der B. ganz fern stehen, ...
īn-flo , flāvī, flātum, āre, I) hineinblasen, ... ... zB. îsdem mendaciis et regis spem, Liv. 35, 42, 5: solitā vanitate spem eius, Curt. 3, 2 (5), 10.
turpo , āvī, ātum, āre (turpis), häßlich-, garstig machen ... ... avos, Stat.: ornamenta, Cic. fr.: ni turpassis (archaist. = turpaveris) vanitate aetatem suam, Pacuv. tr. 123: haud procul erat, quin castra quoque ...
il-lūdo , lūsī, lūsum, ere (in u. ludo), ... ... täuschen, betrügen, α) mit Dat.: illusit dehinc Neroni fortuna per vanitatem ipsius, Tac. – β) m. Acc.: Cretenses omnes, Nep.: ...
dis-tendo , tendī, tentum u. tēnsum, ere, ... ... milia distenduntur, Mart. Cap. 6. § 661. – übtr., inani distendi vanitate, von nichtiger Einbildung aufgebläht werden, Arnob. 2, 29. – II) ...
dīlūcidē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... latius et dilucidius praecipere, quomodo etc., Cels. 2, 14 extr.: Superl., eorum vanitatem de (aus) scripturis sanctis dilucidissime convicisti, Augustin. epist. 167, 4 ...