Veturīna , ae, f. (vetus), die Alte, scherzh. Name der Mutter des das Testament machenden porcellus, Testam. porc. p. 231, 15 Buecheler.
Māmurius , iī, m., Veturius, der Verfertiger der ancilia (s. ancīle), Ov. fast. 3, 389 sqq. Prop. 4, 2, 61 (wo L. Müller Mamurri schreibt).
cō-gnōsco , gnōvī, gnitum, ere (co und gnōsco = ... ... suas res, sua, Liv.: Cratippum, Cic.: inimicos suos, Sall.: inter ceteras Veturiam, Liv.: alqm facie (am G.), Liv.: cuius erat facies, in ...
praerogātīvus , a, um (praerogo), vor anderen-, zuerst um seine ... ... in der tribus Aniensis, Liv. 24, 7, 12: ebenso praer. Veturia iuniorum, Liv. 26, 22, 2 u.a. – dah. der ...