victualis

[3476] vīctuālis, e (victus), zum Lebensunterhalte-, zum Leben gehörig, I) adi.: ministerium, Apul. de Plat. 1, 15: sumptus, Cod. Iust. 8, 51, 20. – II) subst., vīctuālia, ium, n., Lebensmittel, Vulg. 2. Mach. 3, 10. Cassiod. var. 3, 44, 3. Itin. Alex. 36 (83). Cledon. 12, 29 K. Acro Hor. sat. 2, 3, 229.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3476.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: