cavillor , ātus sum, ārī (cavilla), I) neckenden Scherz-, Neckereien treiben, ... ... quid etc., Tert. de cor. mil. 11. / Aktiv. Nbf. cavillo , āre, Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 241. Prisc ...
villōsus , a, um (villus), voll Zotten, zottig, haarig, rauh, leo, Verg.: canis, Sen.: radix, Plin.: arbor villosior, Plin.: villosissimus animalium lepus, Plin.
in-cavillor , ātus sum, ārī, höhnisch verspotten, verhöhnen, Gell. 5, 5 lemm. u. Gloss. V, 210, 7.
cavillōsus , a, um (cavillor), zu Sticheleien ( zur Ironie ) geneigt, Firm. math. 5, 8.
iocor , ātus sum, ārī (iocus), I) intr. scherzen ... ... , schäkern, spaßen, cum alqo per litteras, Cic.: iam familiariter cum ipso cavillor ac iocor, Cic.: sed iam cupio tecum coram iocari, Cic.: de re ...
con-texo , texuī, textum, ere, zusammenweben, -flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, ...
cavillātio , ōnis, f. (cavillor), I) das scherzhafte Aufziehen, Hänseln, die Neckerei, Stichelei, Ironie in Scherz od. Ernst (vgl. Cic. de or. 2, 218), Plaut., Liv. u.a.: c. ...
cavillātor , ōris, m. (cavillor), I) der Humorist, Aufzieher, Stichler, Plaut., Cic. u.a. – II) der Sophist, Sen. ep. 102, 20.
cavillātus , ūs, m. (cavillor), die scherzhafte Neckerei, Apul. met. 8, 25.
incavillātio , ōnis, f. (incavillor), die höhnische Verspottung, Paul. ex Fest. 107, 15 u. Gloss. V, 210, 6.
cavillātōrius , a, um (cavillor), zur Stichelei ( Ironie ) gehörig, Boëth. ad Cic. top. 1. p. 761.
cavillābundus , a, um (cavillor), auf Sophismen ausgehend, Tert. de anim. 34.
ab-eo , iī, itum, īre (griech. ἄπειμι), I ... ... nimbos imbremque, Lucil.: oppidum in villam, stagnum in salem abiit, Plin.: in villos abeunt vestes, Ov.: u. als gramm. t.t. E in ...
tego , tēxi, tēctum, ere (altind. sthágati, verhüllt, ... ... – B) insbes.: 1) bekleidend bedecken, horrida villosā corpora veste, Tibull. 2, 3, 76: purpurā vestiri, auro tegi, ...
al-lūdo (ad-lūdo), lūsī, ere, bei, zu, ... ... 4: bene allusit de consiliaribus, Schol. Iuven. 3, 46: alludens tali cavillo, Aur. Vict. epit. 9, 14. – b) v. personif. ...
diaeta , ae, f. (δίαιτα), ... ... Wohnzimmer ohne od. mit einem od. mehreren Nebenzimmern, ein Salon, Pavillon, Plin. ep. 2, 17, 12; 5, 6, 21 ...
hīrtus , a, um (vgl. hīrsūtus), struppig, borstig ... ... struppiger Wolle, Varro: caudae nudae hirtis (sc. animalibus), ut apris, parvae villosis, ut ursis, Plin. – β) v. Menschen, dumalibus hirta setis ...
tēstūdo , inis, f. (testa), die Schildkröte, ... ... , bes. der innere Hof (cavaedium) des röm. Hauses, der Pavillon, Varro, Cic. u.a.: templi, Verg. – 3) ...
1. catulus , ī, m. (Demin. von catus, ... ... catuli leonini, Val. Max.: feles catulique, Phaedr.: c. lupi, Verg.: villosae catuli ursae, Ov.: c. vulpis, Plin.: u. so vulpini catuli ...
cavilla , ae, f. (Demin. v. cavus, eig ... ... u. cavillus, ī, m., Apul. met. 2, 19: Abl. cavillo (v. cavillum od. -us), Aur. Vict. epit. 9 ...
Buchempfehlung
Die neunzehnjährige Else erfährt in den Ferien auf dem Rückweg vom Tennisplatz vom Konkurs ihres Vaters und wird von ihrer Mutter gebeten, eine große Summe Geld von einem Geschäftsfreund des Vaters zu leihen. Dieser verlangt als Gegenleistung Ungeheuerliches. Else treibt in einem inneren Monolog einer Verzweiflungstat entgegen.
54 Seiten, 4.80 Euro