dēscrīptor , ōris, m. (describo), der Beschreiber, Schilderer, morum vitiorumque publicorum d. verissimus, Sittenmaler, Lact. 5, 9, 19: descriptores gentium, Ethnographen, Amm. 23, 6, 1.
vīcīnia , ae, f. (vicinus), die Nachbarschaft, ... ... die Verwandtschaft mit etw., Ähnlichkeit, est quaedam virtutum vitiorumque vicinia, Quint.: est huic tropo quaedam cum synecdoche vicinia, Quint.
accūsātor , ōris, m. (accuso), der Anschuldiger, Beschuldiger ... ... 2. – III) übh., der Ankläger = Tadler, Socrates morum vitiorumque publicorum accusator acerrimus fuit, Lact. 5, 9, 19.
laudātrīx , trīcis, f. (Femin. zu laudator), die ... ... Hieron. c. Rufin. 3, 4: v. Abstr., illa plerumque peccatorum vitiorumque laudatrix fama popularis, Cic. Tusc. 3, 4: non habet mors eius ...