[3524] vītisator, ōris, m. (vitis u. sator), der Weinpflanzer, Verg. Aen. 7, 179: v. Bacchus, Acc. tr. 241. Anthol. Lat. 574, 1 (751, 1): v. Saturnus, Arnob. 3, 29 extr.
Hederich-1770: Vitisátor
Vollmer-1874: Vitisator