vituperātio , ōnis, f. (vitupero, āre), das ... ... Cic.: vituperatione carere, Suet.: sed ne illa quidem communi vituperatione reprehendo, Cic. – Plur. (Ggstz. laudes), neglegentia vituperationum, Cic. Flacc. 87: laudes et vituperationes, Quint. 3, 4, 5. Augustin. ...
vituperātor , ōris, m. (vitupero, āre), der Tadler, mei, Cic.: philosophiae, Cic.: eloquentiae, Augustin. c. Cresc. Donat. 1. § 3 extr.: luxuriae, Augustin. c. Iulian. 4, 13, 64.
vituperātīvus , a, um (vitupero), tadelnd, Ggstz. laudativus, Prisc. 18, 141: Ggstz. venerativus, Serv. Verg. Aen. 3, 557.
vituperābilis , e (vitupero, āre), tadelnswert, Cic. de fin. 3, 40.
vituperābiliter , Adv. (vituperabilis), auf tadelnswerte Weise, Augustin. de doctr. Chr. 4, 24, 54. Cassiod. var. 6, 11, 1.
in-vituperābilis , e, untadelhaft, Eccl.
... die Verherrlichung (Ggstz. vituperatio, maledictum [üble Nachrede], reprehensio, crimen, culpa), Plur. laudes, Lob, Lobsprüche, Lobeserhebungen, Lobreden, Loblieder (Ggstz. vituperationes), I) eig. u. meton.: A) eig.: bellica ...
laudo , āvī, ātum, āre (laus), loben, ... ... anerkennen, lobend gutheißen, preisen (Ggstz. castigare, vituperare, reprehendere, culpare, accusare), Passiv laudari, gelobt-, anerkannt werden, ...
abunde , Adv. (vgl. abundo), reichlich, im Überfluß ... ... genug, übergenug, überschwenglich, gar sehr, promittere, Lucr.: satisfacere, Cic.: vituperare, mirari, Vell.: ab. cavere, Ov.: parentes ab. habemus, Sall. ...
2. vitupero , ōnis, m. (vituperare), der Tadler, Gell. 19, 7, 16. Sidon. epist. 1, 22, 6 u. 8, 1, 2.
cōnsequēns , quentis, PAdi. (consequor), in richtiger Folge stehend, ... ... in coniunctis (verbis), quod non est consequens (das Konstruktionswidrige), vituperandum est, Cic. part. or. 18. – im Superl., consequentissima ratio ...
laudābilis , e (laudo), Adi. m. Compar. u. Superl., I) lobenswert, löblich (Ggstz. vituperabilis, culpabilis), orator, Cic.: carmen, Hor.: honestum, etiam si a nullo ...
inquinātus , a, um, PAdi. (inquino no. II), ... ... Catull.: an ille foedior aut inquinatior in Cn. Pompeio accusando quam in universo senatu vituperando fuit? Cic.: nihil illo homine inquinatius, Cic.: sermo inquinatissimus, sehr schmutzig ...
dis-tābēsco , tābuī, ere, auseinander schmelzen, zerschmelzen, zerfließen, ... ... – übtr., in quantas iniquitates distabui, Augustin. conf. 3, 3: se vituperavit et distabuit, Augustin. de peccat. merit. et remiss. 2. § 16 ...
venerātīvus , a, um (veneror), verehrend, ehrfurchtsvoll (Ggstz. vituperativus), Serv. Verg. Aen. 3, 557.
īnsectanter , Adv. (insector), gehässig, vituperari, Gell. 19, 3, 1.
1. vitupero , āvī, ātum, āre (vitium ... ... folg. quod, Cic. de off. 2, 60. – Sprichw., vituperare caelum, alles bemängeln, alles besser wissen wollen, Phaedr. 4, 7, 26. – / Parag. Infin. vituperarier, Plaut. most. 177.
cado , cecidī, cāsūrus, ere (altind. çad-, Perf. ... ... in offensionem alcis, Cic.: in suspicionem alcis, Nep.: u. in aliquam vituperationem, Cic.: in peccatum, der S. verfallen, Augustin. in psalm. ...
fugio , fūgī, fugitūrus, ere (griech. φεύγω, φυγή, ... ... mala (Ggstz. sequi bona), Cic.: nullam molestiam, Cic.: recordationes, Cic.: vituperationem tarditatis, Cic.: mors fugitur (Ggstz. vita expetitur), Cic.: petenda ac ...
ūllus , a, um, Genet. ūllīus, dichter. auch ... ... irgend ein, I) adi.: sine ulla dubitatione, Cic.: sine ulla vituperatione, ohne jeden Tadel, d.i. ganz vorwurfsfrei, Cic.: ullo modo, ...
Buchempfehlung
Anatol, ein »Hypochonder der Liebe«, diskutiert mit seinem Freund Max die Probleme mit seinen jeweiligen Liebschaften. Ist sie treu? Ist es wahre Liebe? Wer trägt Schuld an dem Scheitern? Max rät ihm zu einem Experiment unter Hypnose. »Anatols Größenwahn« ist eine später angehängte Schlußszene.
88 Seiten, 4.80 Euro