vīvido , āre (vividus), beleben, natos, Mart. Cap. poët. 9. § 912.
vīvidē , Adv. (vividus), lebhaft, munter, rasch, vividius, Gell. 6 (7), 3, 53. Amm. 30, 1, 7.
vīvidus , a, um, Adi. (vivo), I) ... ... .: virtus, Verg.: carmen, Mart.: odia, Tac.: senectus, Tac.: vivida et incorrupta eloquentia, Tac.: vividior sententia, Sen. rhet.: vividior spiritus, Val. Max.: merum vividius, feuriger, Mart.
Vīviscī , ōrum, m., vollst. Bituriges (cognomine) Vivisci, eine keltische Völkerschaft an ... ... , 108. Corp. inscr. Lat. 13, 566. – Dav. Vīviscus , a, um, viviscisch, origo, Auson. Mos. 438.
vīvīsco , vīxī, ere, s. vīvēsco.
vīvifico , āvī, ātum, āre (vivificus), lebendig machen, I) wieder beleben, Eccl. – II) übtr., beleben, valles, Avien. phaen. 501: visibilem mundum, Chalcid. Tim. 2 (u. so ibid. ...
... Q. Cic.: deserere repente convivium, Suet.: dimittere convivium, Liv.: discedere de convivio, Cic.: ducere uxorem in convivium, Nep.: egredi ex convivio, Liv.: in convivio esse, Ter.: exornare parum scite convivium, Sall.: exstruitur magnifico apparatu convivium, Sen. rhet.: facere ...
... ) v. Lebl.: anima (noctilucae) reviviscit, Varro fr.: gramina reviviscunt, Colum.: flores occĭdunt et revivescunt, ... ... . – II) übtr., reviviscere memoriam ac desiderium mei, Cic.: reviviscunt homines iustitiā, abstinentiā, Cic.: reviviscentes erectius, drohender ihr Haupt ...
vīvirādīx , dīcis, f. (vivus u. radix), ein mit der Wurzel versehener Setzling, der Ableger, Fechser, des Weinstockes, Cato, Cic. u.a.: der Rose, Varro. – / arch. viveradix, Cato r.r. ...
vīviparus , a, um (vivus u. pario) = ζωοτόκος, lebendige Junge gebärend (Ggstz. oviparus), pisces, Apul. apol. 38.
vīvificus , a, um (vivus), lebendig machend, belebend, Ps. Apul. Ascl. 2. Amm. 21, 1, 8 u. Eccl.
vīvificātor , ōris, m. (vivifico), der Lebendigmacher, Tert. adv. Marc. 2, 9. Augustin. de civ. dei 7, 3 (als Erklärung von Vitumnus) u.a. Eccl.
convīviōnēs , die Teilnehmer an einem Gelage, Gloss. V, 650, 7 ›convivionis a convivendo‹.
vīvificātio , ōnis, f. (vivifico), die Lebendigmachung, Tert. adv. Marc. 5, 9 u.a. Eccl.
con-vīvifico , āvī, āre, zusammen lebendig machen, Eccl.
convīviālis , e (convivium), unsichere Nbf. v. convivalis.
vīvificātrīx , trīcis, f. (Femin. zu vivificator), die Lebendigmacherin, Prosper Aquit. (II), v. 504. Interpr. Iren. 3, 3, 3; 4, 34, 4 u.a. Eccl.
miserevīvium , iī, n. (misere u. vivo), die auch proserpinaca gen. Pflanze, Ps. Apul. herb. 18.
vīvicombūrium , iī, n. (vivus u. comburo), die Verbrennung einer lebenden Person, Tert. de anim. 1 u. 33.
revīvificātus , a, um (re u. vivifico), wieder lebendig gemacht, Tert. de res. carn. 19.
Buchempfehlung
1880 erzielt Marie von Ebner-Eschenbach mit »Lotti, die Uhrmacherin« ihren literarischen Durchbruch. Die Erzählung entsteht während die Autorin sich in Wien selbst zur Uhrmacherin ausbilden lässt.
84 Seiten, 4.80 Euro