cieo , cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich ... ... nomine, Tac.: eos veris suis nominibus, Lact.: alqm clamore nominatim, Apul.: hominum vocabulo cieri, Lact.: c. lamentatione flebili maiores suos, Tac.: modo nomina singulorum, ...
figūra , ae, f. (fingo, s. Gell. 13, ... ... habere quinque casus, Varro LL. 9, 53: non debuisse ex singulis vocibus ternas vocabulorum figuras fieri ut albus alba album, Varro LL. 9, 55. – g ...
fronto , ōnis, m. (2. frons), I) der ... ... . Ein kleiner Teil seiner Schriften (Briefe, Reden u. eine Schrift de differentiis vocabulorum) wurde in Palimpsesten durch A. Mai aufgefunden. – Dav. Frontōniānus ...
artifex , ficis, c. (ars u. facio), der ... ... Maxim. duob. 8 4: artifex talium (eine Meisterin in solchen Künsten) vocabulo Locusta, Tac. ann. 12, 66. – m. Genet. Gerund., ...
1. ap-pello (ad-pello), āvī, ātum, āre ( ... ... Thessalia appellatur, Vell.: appellata est ex viro virtus, Cic.: Italia appellata de Graeco vocabulo, Gell. 11, 1, 1. – m. Ang. weswegen? ...
in-clīno , āvī, ātum, āre (in u. *clino ... ... 9, 12; vgl. 3, 12, 3: quod vocabulum (equitare) e vocabulo ›equitis‹ inclinatum est, Gell. 18, 5, 9. – od. ...
oestrus , ī, m. (οιστρος), I) die Roßbremse, Bräme, Verg. ... ... Plur. oestra, Orest. tr. 593 u. Sing. oestrum furor Graeco vocabulo, Paul. ex Fest. 195, 3.
proprius , a, um ( aus *pro-p(a)trios, also ›dem προπάτωρ gehörig, von ihm herstammend‹), jmdm. ... ... usus, Sen. contr. 10, 33, 19 B. (Kießling proprio): propriore vocabulo, Hilar. in psalm. 118, 113.
... Sall. fr.: cui (oppido) nomen inditum e vocabulo ipsius, Tac.: liberta, cui vocabulum Acte fuit, Tac.: tribuit vocabula ... ... Eigenname), Varro u. Quint.: cogor verbum (ein Verbum) pro vocabulo ponere, Sen. – II) übtr., der Name ... ... (vgl. nomen u. titulus), alio vocabulo, Tac.: varia praedandi vocabula, Tac.
2. oppositus , im Sing. nur Abl. ū, m. (oppono), 1) das Entgegenstellen, Entgegensetzen, 1) ... ... Gell. 4, 5, 3. – II) übtr., die Gegenanführung, vocabulorum, Gell. 14, 5, 4.
impositio , ōnis, f. (impono), I) das Auflegen ... ... ., als gramm. t. t. = die Beilegung, verborum, vocabulorum, Grund-, Stammbenennungen (von Wörtern, die nicht abgeleitet sind), Varro LL. ...
cōnservātor , ōris, m. (conservo), I) der Bewahrer ... ... urbis atque imperii, Cic. – absol., conservatoris sibi nomen, Graeco eius rei vocabulo (σωτηρος), assumpsit, Tac. ann. 15, ...
contrōversia , ae, f. (controversus), I) die entgegengesetzte ... ... convenit cum adversariis), Cornif. rhet. – sedare controversias, Cic.: de nomine et vocabulo controversiam struere, Cornif. rhet. – tollere controversias, Cic.: torquet verbi c. ...