... Eccl.: nec cernis minores pisces a maioribus devorari, Augustin.: Ionas devoratus a belua maris, Tert.: devorandos servos obicere muraenis, Sen.: asse ... ... mare devorasset, Sen.: me Zanclaea Charybdis devoret, Ov.: aquae devorant terras, Plin.: Myus olim ... ... Treb. Poll.: malae tenebrae Orci, quae omnia bella devoratis, Catull.: devorent vos arma vestra, mögen aufreiben, ...
calvor , vī, Depon. (Nbff. calvo , vī, ere, Prisc. 10, 13 u. Gloss., u. calvio , īre, Serv. Verg. Aen. 1, 720), a) v. depon. = Ränke schmieden, Ausflüchte suchen, ...
curvor , ōris, m. (curvus), die Krümmung = das Gekrümmtsein, Varro LL. 5, 10, 4 u. 7, 3, 25.
2. dēvōro , s. dē-voveo /.
āvorto , s. ā-verto.
con-voro , āre, verschlingen, verzehren, Tert. adv. Marc. 1, 1.
dī-vorto , s. dī-verto.
dē-vorro , s. dē-verro.
dīvorsē , s. dīversē.
dē-vorto , s. dē-verto.
āvorsus , s. āversus.
convīvor , ātus sum, ārī (conviva), I) intr. eine Gasterei halten, in Gesellschaft-, zusammen speisen, candidati ne conviventur, Plin. ep.: c. publice (auf Staatskosten), Iustin.: c. sic, Sen. rhet.: c. crebro, Ter.: frequenter ...
advorsum , advorsus , advorto , s. 1. adversus, 1. adversus, ad-verto.
arvorsum , s. 2. adversus /.
con-vorro , s. con-verro.
con-vorto , s. con-verto.
dīvortium , iī, n. (diverto od. divorto), ... ... Scheidung, Trennung, tanto rerum divortio, Apul. de mund. 19: anima... nullum init cum sua unitate divortium, Macr. somn. Scip. 1, 6, 9. – II) ...
Antevorta , ae, f. (anteverto), eine Göttin (auch Porrima, Ov. ... ... Prorsa, Varr. bei Gell. 16, 16 extr. gen.), das personifizierte »Vorauswissen der Zukunft«, nach anderen eine Geburtsgöttin, und zwar »die Göttin ...
dēvortium , iī, n. (devorto), der Punkt, wo ein Nebenweg von der Hauptstraße abgeht, die Nebenrichtung, itinerum, Umwege, Tac. Agr. 19.
dēvorātor , ōris, m. (devoro), der Verschlinger, Fresser, *Mart. Cap. 1. § 87 u. Eccl.