vulgātē , Adv. (vulgatus), kundbar, nur im Compar. vulgatius, Amm. 15, 3, 6 u.a.
2. vulgātus (volgātus), a, um, PAdi. (v ... ... 10 u. 1, 20, 2): vulgatissima meretrix, Val. Max.: vulgatissimae meretrices, Suet. – II) insbes., allgemein bekannt, verbreitet, vulgati pastoris amores, Ov.: αυλητρίς illa v., Quint.: vulgatior ...
vulgātor , ōris, m. (vulgo), der Austräger, der Ausplauderer, taciti, von Tantalus, Ov. am. 3, 7, 51.
1. vulgātus , Abl. ū, m. (vulgo), die Kundmachung, Sidon. epist. 8, 1, 1.
pervulgātē , Adv. (pervulgātus), nach allgemeinem Gebrauche, im gewöhnlichen Sinne, perv. magis quam inscite locutus est, Gell. 18, 10, 6: nam si ›candenti‹ dixit perv. et inproprie pro ferventi favilla, non pro ignea et relucenti, Gell. ...
dīvulgātus (dīvolgātus), a, um, PAdi. (v. ... ... , gemein, magistratus levissimus et divulgatissimus, Cic. ep. 10, 26, 2. – II) ... ... gloria, Lucr. 6, 8. – neutr. plur. subst., ne divulgata (Weitverbreitetes) atque avide accepta veris... ...
dīvulgātio , ōnis, f. (divulgo), die Ausbreitung, Bekanntmachung, Tert. de test. anim. 5. Chalcid. Tim. 165. Cassian. coll. 17, 30.
dīvulgātor , ōris, m. (divulgo), der Ausbreiter, Gloss. IV, 333, 24.
pervulgātus (pervolgātus), a, um, PAdi. (v. ... ... dignitas, Cornif. rhet.: quod videtur novius pervulgatiusque esse, Gell. 6 (7), 17, 8: potius aliquid de rebus pervulgatioribus fingendum esse, Apul. apol. 42. – II) sehr ...
in-vulgo (volgo), āvī, ātum, āre, ... ... die Leute bringen, bekannt machen, disciplinas libris foras editis, Gell.: verba invulgata et sordentia (Ggstz. nova, incognita, inaudita), Gell.: quae aspernentur quasi nota invulgataque, Gell. – / Cic. ad Att. 2, 1, 3 falsche ...
... allg.: a) übh.: vehicula vulgata usu, Curt.: rem non vulgat, Liv.: cum consulatum vulgari viderent ... ... .: quos libros vulgandos curasse nomine auctoris, Suet.: vulgata editio, die Vulgata (als Schrift), Hieron. epist. ... ... et talia, Tac. – quae vulgata sermonibus erant, Liv.: alia vulgata miracula erant, man trug ...
... bringen, veröffentlichen, ius civile, Liv.: Octaviae iniurias, Tac.: evulgato imperii arcano, Tac.: sic evulgari iussit (er ließ die Kundmachung so ... ... dem Volke preisgeben (= für den Beifall des Volkes opfern), evulgatus pudor (Schamgefühl), Tac. ann. 14, 14.
... allen preisgeben, cuius primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, Cic. post red. in sen. 11. – II) im ... ... veröffentlichen, consilium alcis, Caes.: librum, Cic.. rem sermonibus, Cic.: divulgato ingenio, da sein Talent bekannt geworden war, Tac.
1. cōnsultō , Adv. (eig. Abl. v. ... ... , absichtlich (Ggstz. casu, temere, fortuito), seu c. seu temere vulgata opinio, Liv.: c. lenius agere, Sall.: c. cedere (weichen), ...
volgātus , a, um, s. 2. vulgātus.
impropriē , Adv. (improprius), uneigentlich, haud impr. appellari ... ... parum integre atque impr. loqui, Gell. 17, 1, 1: ›candenti‹ dicere pervulgate et impr. pro ferventi favilla, Gell. 17, 10, 18: impr. ...
cōnsecror , ātus sum, ārī (Nbf. v. consecro), heiligsprechen, vergöttern, quos (Antoninos) sapientia bonitas pietas consecrata sit, Lampr. Anton. Diad. 7, 4 (Petsching will die Lesart der Vulgata quo. .. consecrata sit beibehalten).
2. cōgnōmino , āvī, āre (con u. *gnomino = nomino) zugleich nennen, -angeben, Apul. met. 2, 30 codd. Fφ (Eyssenh. S. 37, 1 mit der Vulgata cognoverit).
ante-habeo , ēre, vorziehen, vetera novis et quieta turbidis, Tac. ann. 1, 58: divulgata atque incredibilia avide accepta veris, Tac. ann. 4, 11.
cōnsōlātio , ōnis, f. (consolor), die Tröstung, ... ... im allg.: c. levis, gravior, Cic.: maxima, Cic.: efficacissima, Sen.: pervulgata, usitata, Cic. – m. subj. Genet., Epicuri, Cic.: litterarum ...
Buchempfehlung
Beate Heinold lebt seit dem Tode ihres Mannes allein mit ihrem Sohn Hugo in einer Villa am See und versucht, ihn vor möglichen erotischen Abenteuern abzuschirmen. Indes gibt sie selbst dem Werben des jungen Fritz, einem Schulfreund von Hugo, nach und verliert sich zwischen erotischen Wunschvorstellungen, Schuld- und Schamgefühlen.
64 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro