λακερός ( λακεῖν ), lärmend, geschwätzig, Stammform zu λακέρυζος . – Hesych . erkl. λακερόν, εἰκαῖον , schlecht, etwa wie lacer , zerrissen, zerlumpt.
ἀ-σφαραγέω ( α euphon .), rauschen, tosen, Theocr . 17, 94, Mein . lies't ἀμφαγέρονται .
... ἀγέρεσϑαι , Odyss . 2, 385, ἀγέροντο Il . 2, 94 u. part. sync . ἀγρόμενος ... ... u. a.; – ἀγείρεσϑαι ἐπὶ νῆα Od . 2, 385, ἀγέροντο ἐς ἀγορήν Il . 18, 245, ἀγηγέρατο Διὸς ἔνδον , beim ...
... ; vgl. Schol. Ap. Rh . 3, 120; so τακερὸν βλέπειν , Alciphr . 1, 28; τακεραῖς κόραις λεύσσειν , Thess . 32 (IX, 567), u. A.; τακερόν τι ἐν τοῖς ὄμμασι πάϑος ἀνυγραίνων , Luc. amor . 14; ...
καται-βάτης , ὁ , p. ... ... 649. – Beiname des Demetrius, Plut. Demetr . 10. – Auch des Acheron, zu dem man hinabsteigt od. hinabfährt, Eur. Bacch . 1358, u ...
... Hom . im aor. Iliad . 18, 37 ϑεαὶ δέ μιν ἀμφαγέροντο , versammelten sich um Thetis; Ap. Rh . 4, 1527; Opp . hat daraus ein praes . ἀμφαγέρονται gemacht, z. B. Hal . 3, 231.