ἀ-οίκητος , unbewohnt, unbewohnbar, Her . καὶ ἔρημος Λιβύη 2, 34; τὰ ὑπὸ τὴν ἄρκτον ἀοίκητα 5, 10; πόλις Plat. Legg . VI, 778 b; χώρα Isocr . 4, ...
ἀν-οίκητος , unbewohnt; doch scheint ἀοίκητος die vorzüglichere Form. S. Lob. Phryn. p. 731.
ἀ-κατ-οίκητος , unbewohnt, Sp .