κόμπος , ὁ , Lärm, Geräusch , Rasseln; bes. ... ... 400, öfter; – auch τοιόςδ' ὁ κόμπος τῆς ἀληϑείας γέμων οὐκ αἰσχρός , Aesch. Ag . 599; u. ... ... vgl. N . 8, 49. – In Prosa, ὅρα μὴ μάτην κόμπος ὁ λόγος οὗτος εἰρημένος ...
ΔΥΏ , einhüllen , versenken, vgl. induere, Curtius Grundz. ... ... pass . δέδῠμαι , aor. pass . ἐδΰϑην ; fast nur in composs .; häufig auch als simpl . das depon . δύομαι , ...
ἧμαι , ἧσαι, ἧσται , im compos . κάϑηται , inf . ἧσϑαι , impf . ἥμην, ἧστο, ἧντ' , Il . 3, 153, sonst εἵαται u. εἵατο , auch ἕαται, ἕατο , 3, 134; ἑήσϑην ...
ΓΈΜω , nur praes . u. impf ., voll sein, angefüllt sein, τινός , womit, eigtl. u. übertr., κόμπος τῆς ἀληϑείας γέμων Aesch. Ag . 613; πόλις ϑυμιαμάτων γέμει καὶ ...
ῥαπίς , ίδος, ἡ , die Ruthe, = ῥάβδος , wie das compos . χρυσόῤῥαπις zeigt. – Bei Epicham . = βελόνη , B. A . 113, 14. – Nach Hesych . ῥαπίδες = ὑπ οδήματα, περόναι; – ...
... 148, fut . ἄξω in compos., aor . ἦξα Il . 23, 392 vgl. Od ... ... 40; – perf . ἔαγα , ion . ἔηγα , in compos ., zerbrochen sein; Pass. pr . ἀγνυμενάων Il . 16 ...
ἀλαζὠν , όνος, ὁ (ἄλη , aber nicht compos . mit ζἀω , eigtl. Herumzieher, Landstreicher); dah. ( Eusth . πᾶς ὁ πλάνην ἑαυτοῦ ἀφηγούμενος ) Marktschreier, Prahler, der betrügerisch aufschneidet und mehr zu wissen vorgiebt, mehr zu ...
ἀράσσω , von jeder heftigen Bewegung eines Körpers gegen den andern, wodurch ein Ton od. Geräusch hervorgebracht wird; Hom . nur in composs ., z. B. Od . 9, 498 σύν κεν ἄραξε , ...
δρύπτω (vgl. δρέπω ), kratzen, zerkratzen ; bei Homer vielleicht nur in compos ., ἀμφιδραπτω, ἀποδρύπτω, περιδρύπτω , vgl. ἀμφίδρυφος u. ἀμφιδρυφής ; Odyss . 2, 153 von Weissagerögeln δρυψαμένω δ' ὀναχεσσι παρειὰς ἀμφί τε δειράς , kann ...
διαιτάω , διῃτώμην , Plat. Phaed . 61 e; Lys . 1, 9; aor . ἐδιαίτησα u. διῄτησα , in composs . auch κατεδιῄτησα ; perf . δεδιῄτημαι , Thuc . 7, ...
ἀγγέλλω (entst. aus ἈΓΓΕΛΊΩ; aor . ἤγγειλα , ... ... ἤγγελον und ἠγγελόμην kommen mit Sicherheit nur bei Hp . u. in compos . vor, z. B. ἀπήγγελον Her . 4, 153, s. ...
διπτυχής , ές , und δίπτυχος , ον , doppelt ... ... und schlechtweg = doppelt , von πτύσσω, πτύξ , vgl. die Homerischen composs . πολύπτυχος und τρίπτυχος . Bei Homer δίπτυχος oder δίπτυξ ...
γιγνώσκω , erkennen, kennen; mit Reduplication von der Wurzel ΓΝΟ , ... ... der auch νόος , entstanden aus ΓΝΏΟΣ , vgl. nosco , in compos. gnosco, cognosco, agnosco, dignosco; Sp . γῑνώσκω , als var. ...
Buchempfehlung
Beate Heinold lebt seit dem Tode ihres Mannes allein mit ihrem Sohn Hugo in einer Villa am See und versucht, ihn vor möglichen erotischen Abenteuern abzuschirmen. Indes gibt sie selbst dem Werben des jungen Fritz, einem Schulfreund von Hugo, nach und verliert sich zwischen erotischen Wunschvorstellungen, Schuld- und Schamgefühlen.
64 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro