λαμπάς , άδος, ἡ , 1) die Fachel, Leuchte, φλέγει δὲ λαμπὰς διὰ χερῶν ὡπλισμένη Aesch. Spt . 433; αἴϑουσι πᾶσαν νύκτα λαμπάδας πυρός Eur. Rhes . 95; λαμπάδος σέλας Soph. Tr . 1198; Her . ...
λυχνό-βιος , bei der Leuchte lebend, der aus Nacht Tag macht, Seneca epist . 122.
λυχνο-φόρος , die Leuchte, Laterne vortragend, Plut. Pomp . 52 u. A.
λυχνο-φορέω , die Leuchte, Laterne tragen.
λαμπτηρο-φόρος , die Fackel oder Leuchte tragend, Ath . IV, 148 b.
ὑπό , p. u. bes. ep. ὑπαί , wenn die ... ... An . 2, 4, 25; ὑπὸ φανοῦ πορεύεσϑαι , unter dem Geleite einer Leuchte gehen, Lac . 5, 7; ὑπὸ πομπῆς ἐξάγειν τινά , unter, ...
προ-φαίνω (s. φαίνω) , ... ... ; Αἴγιναν πρόφαινεν , Pind. I. 7, 55; vorleuchten, Einem die Leuchte vortragen, Plut. Cat. min . 41, vgl. Cic . 32; ...