τετηρημένως , adv. part. perf. pass . von τηρέω , genau, aufmerksam, Schol. Ap. Rh . 1, 296.
... γυνή , Dosiad. ara 2 (XV, 26); wahrscheinlich verwandt mit τήϑη , nach Andern aus falscher Erkl. des hom. Verses Il . 1, 6 entstanden, wo man statt διαστήτην ἐρίσαντε getrennt schrieb διὰ στήτην ἐρίσαντε u. übersetzte »um ein Weib hadernd«. ...
ἀμφι-θάλλω , rings umblühen, ἀμφιτέϑηλε, χάρις , Ep. ad . 36 (XII, 96); ἀμφιτέϑηλα κόμῃ Ant. Sid . 38 (IX, 231), ich grüne ringsum. ...
κατα-θηλύνω , verweichlichen, weibisch machen, τοὺς Ἕλληνας Luc. Peregr . 19; κατατεϑηλυμμένος oder κατατεϑηλυσμένος Pisc . 31; letztere Form hat Hippocr .
... τέϑᾱλα , wovon Hom . die Participia τεϑηλώς u. τεϑαλυῖα braucht, plusqpf . έτεϑήλει , grünen , ... ... blühen und grünen, gedeihen , von Menschen, Städten u. Völkern, τοῖσι τέϑηλε πόλις Hes. O . 231; ἀρεταῖς Pind. ... ... Soph . ἡ δ' ἐμὴ νόσος ἀεὶ τέϑηλε κἀπὶ μεῖζον ἔρχεται , Phil . 259; so ...
θάπαν erkl. Hesych . φόβος , wahrscheinlich dor. für . ϑήπη von τέϑηπα , wie ϑάπος, τό , der Etymologie wegen gebildet, Schol. Il . 4, 243.
... δεδιῄτημαι , Thuc . 7, 77; διῃτήϑην , 7, 87. – 1) zu leben geben, ernähren, Medic ... ... παρ' ἡμῖν Plat. Phaed . 61 e; ἐν τῷ οἴκῳ διῃτήϑη Is. 6, 15, u. sonst; auch δίαιταν δ ...
(τηλεθάω) , verlängerte Form für ϑάλλω (aus τέϑηλα für ϑηλετάω ), nur episch und nur im partic. praes ., τηλεϑάων oder τηλεϑόων , reichlich grünend, blühend; mit ἐριϑηλής vrbdn, Il . 17 ...
ἐξ-απατάω , verstärktes simplex , ... ... 371 u. öfter; φάτιν ψεύδεσι Pind. Ol . 1, 29; ἐξηπατήϑη δαίμονος βουλεύμασι Eur. Hipp . 1406; μή πώς σε δόλῳ φρένας ...
συν-αντάω , ion. συναντέω , zusammentreffen , zusammenkommen; συναντήτην , Od . 16, 333, entgegenkommen, begegnen; Hes. Th . 877; Eur. Ion 787 u. öfter, u. sp. D ., wie Rufin ...
... 9; ἐκτεϑήλυται D. C . 50, 27; ἐκτεϑηλυμμένος καὶ τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι Pol . 37, 2, 2, vor Bekk. ἐκτεϑηλυμένος , wie Luc. D. D . 5, 3; ἐκτεϑηλυσμένος , Poll . 6, 126. – Bei E. M . ...
συμ-πατέω , zusammentreten, zertreten, τινά ... ... ; pass . συμπατηϑήσεσϑαι ὑπὸ τῆς ἵππου , Aesch . 3, 164; συνεπατήϑησαν , Pol . 1, 34, 7, u. öfter; συμπατούμενος ὑπὸ ...
κατα-θήπω , nur im perf . κατατέϑηπα u. im plusquampf . κατετεϑήπειν , von VLL. durch καταϑαυμάσαι, ἐκπλαγῆναι erkl., bewundern, anstaunen.
πρό-τηθυς , ἡ , komisches Wort zur Bezeichnung eines sehr alten Weibes, die noch älter als Tethys ist, Cratin . in B. A . 59, ὑπέργηρως erklärt, ...
ἑπτα-ετής , ές , Sp . auch ἑπταέτης, ου , siebenjährig, Plat. Gorg . 471 c u. Folgde; ἑπτάετες , ... ... lang, Od . 3, 305. 7, 259. 14, 285. Vgl. ἑπτέτης .
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro