ἀλιτρός , = ἀλιτηρός, ὁ , der Frevler, Sünder, Hom . ... ... ἀποφώλια εἰδώς; – Theocr . 10, 17; ἀλιτροὶ ἄνδρες H. h. Merc . 259; Ap. Rh . 2, 215; ϑυμός Sol . 5; τὰ ἀλιτρά Pind. Ol . ...
ἀλιταίνω , praes. act . nur VLL., med . ... ... . nur perf . ἀλιτήμενος u. aor . 2 ἤλιτεν, ἀλίτοντο, ἀλίτωμαι, ἀλίτηται, ἀλιτέσϑαι; irren ( ἄλη ), sündigen, τινά , sich gegen ... ... Iliad . 24, 570. 586 Διὸς δ' ἀλίτωμαι (ἀλίτηται) ...
ἀλιτήμων , ονος , sündhaft, subst . Frevler, Hom . zweimal, Il . 24, 157. 186; neutr . ἀλιτήμονα πολλὰ τέλεσκον Callim. Dian . 123; sp. D.
ἀλιτήριος , ον , 1) dass., ϑεοῦ ἀλιτήριοι ... ... 1, 130. – 3) die rächende Strafgottheit, ἀλιτηρίους ἕξομεν τοὺς τῶν ἀποϑανόντων προςτροπαίους Antiph . ... ... Poll . 5, 131 δαίμονες ἀλιτήριοι . [Obwohl der Zusammenhang mit ἀλιτεῖν deutlich, so haben die Alten ...
ἀλιτραίνω , = ἀλιταίνω , Hes. O . 328, wo jetzt nach Spohn's Vorgang ἀλιταίνεται gelesen wird; aber ὅς κεν ἀλιτραίνῃ 239, von Aesch ... ... (IX, 763); aor . ἀλιτρών , denn so, nicht ἀλιτρῶν ist zu schreiben, ...
ἀλιτρό-πος , für ἀλιτρόπους , irrenden Fußes, unstät, Phocyl . 133; Conj. für ἁλί-τροπος , auf dem Meere sich herumtummelnd.
ἀλιτήμενος , partic. perf . von ἀλιταίνω , einer der gesündigt hat, Hom . einmal, ϑεοῖς , gegen die Götter, Od . 4, 807, s. ἀλιταίνω ; Hes. Sc . 91, wo Buttm. Gr. II p. ...
αἰγιαλῑτης , ὁ , am Ufer wohnend, Πάν Arch. iun. (X, 10); Πρίηπος Qu. Maec . 7 (VI, 38); Flacc . 4 (VI, 193); dazu fem .
αἰγιαλῖτις , ιδος , z. B. ἄμμος, ϑίς , Zon . 9 (VII, 404); χηλή Arch . 17 (X, 8).
κυμβαλῖτις , ιδος, ἡ , Pflanze, = κυμβάλιον , Gal .
ἀλιτροσύνη , ἡ , Frevel, Sünde, Ap. Rh . 4, 699 im plur; sp. D. .
ἀλιτ-ήμερος vertheidigt, was den Tag verfehlend, zu früh geboren, heißen soll; vgl. ἠλιτόμηνος .
ἀλιτό-ξενος , gegen einen Gastfreund frevelnd, Pind. Ol . 11, 6.
Buchempfehlung
Nach 25-jähriger Verbannung hofft der gealterte Casanova, in seine Heimatstadt Venedig zurückkehren zu dürfen. Während er auf Nachricht wartet lebt er im Hause eines alten Freundes, der drei Töchter hat... Aber ganz so einfach ist es dann doch nicht.
82 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro